Troublemaker Styles!

Part 4 | ''Fool''

Gözlerimi yavaşça araladım. En son başıma şiddetli bir darbe almıştım değil mi? Ah,evet şimdi hatırladım. Peki ya burası neresi? Yavaşça bulunduğum odayı gözden geçirdim.

O sırada yanımdaki koltukların birinde daha önce hiç görmediğim birinin uyuya kaldığını farkettim. Ben yataktan doğrulmaya çalışırken çıkan gıcırtıyla, gözlerini açtı.
''Sonunda uyandın.''
diyerek gülümsedi.
Suratı o kadar tanıdık geliyordu ki anlatamam.
''Sen kimsin,ve ben neden burdayım?''
diyerek bir anda agresifleştim. Sonuçta yanımda duran ''zanlı bir sapık' da olabilirdi. Her ihtimali düşünmeliyim değil mi?
''Her şeyi anlatacağım sakin ol.''
''Nasıl sakin olabilirim bay adınıdahibilmediğimkişi? Gece başıma bir darbe alıyorum ve sabah gözlerimi açtığımda daha önce hiç tanımadığımın evinde oluyorum. Her şeyi açıklamak için sadece 5 dakikan var!''

Bunların hepsini tek bir nefeste söylediğime ben bile şaşırırken,gözlerini kocamam açıp bana dikti. Tanrım,gözleri yemyeşildi ve çok fazla parıldıyorlardı.
''Öncelikle adım Harry-Harry Styles. Dün gece konserin arka kapısını açmaya çalışıyordun. Bende içeriden kapıyı ittirince başına kapı çarptı. Bende seni kaptığım gibi buraya getirdim. Gece hemen bir doktor getirip,seni kontrol ettirdim.
Hiçbir şeyin yokmuş. Sadece sert bir darbe aldığın için baygınlık geçirmişsin o kadar.''
deyip kocaman gülümseye çalıştı.

Ah, onlar gamze mi? Bir dakika,bir dakika. O 'Harry Styles' mi dedi? Şimdi anlaşıldı suratının neden tanıdık geldiği. O aptal grubun bir üyesi bu çocuk. Sağolsun Kelly'den biliyorum.

''Hiçbir şeyim yok muymuş? Beyin kanaması geçirebilirdim tamam mı?! Beni hemen eve götür,yoksa burayı yerle bir ederim anladın mı budala!''
''Hey,hey sakin olur musun birazcık? Sana gelecek konserimizden en önde bilet ayarlardım. Anlaştık mı? Böylece sana kendimi affettiririm.''
Nediyor bu gerizekalı?
''Sizin lanet konserinizden en önde bilet falan istemiyorum tamam mı? Sana beni eve götür dedim!''
Biraz fazla abartmış olabilirim,ama bunun affı yok! Hastaneyede götürebilirdi beni ne diye evine getiriyor ki? Kafasını sallayıp,yavaşça yataktan kalkmama yardımcı olmaya çalıştı.

''Ellerini üzerimden çek,sadece başımdan darbe yedim. Felç falan olmadım. Harekette edebiliyorum,yürüyedebiliyorum.''
-BEN AGRESİF DEĞİLİM TAMAM MI? BENİ AGRESİF YAPAN O!-

Lanet olası başım çok fazla ağrıyordu. Ah,tanrım! Diana'yı unuttum. Kim bilir beni ne kadar etti,hepsi bu kaskafa yüzünden.
''I-ıı şey,Harry arkadaşıma telefon etmem gerekiyor ve-ben telefonum nerde bilmiyorum. Daha doğrusu çantam.''
Telefonunu bana uzattı ve Diana'nın numarasını çevirdim. Hafızama ben bile hayran kaldım. Normal de bu kadar kuvvetli değildir. Neyse ki Diana bir kaç çalıştan sonra hemen açtı.
''Alo?''
''Diana,benim Alexis.''
''Ah lanet olasıca nerdesin sen ha? Hangi deliğe gird-''
''Sakin olur musun,biraz sonra evime gideceğim. Bana gelirsin ve her şeyi konuşuruz.''
deyip Diana'nın bir şey söylemesine izin vermeden telefonu kapatıp Harry'ye geri verdim.'

'Teşekkürler.''
''Teşekkür etmeyi biliyor muydun sen?''
dedi kaskafa. DÜŞÜNEBİLİYOR MUSUNUZ,BANA DEDİ BANA.
''Malesef herkes senin gibi 'kafama kapıyı çarpıp', hastane yerine evine getirmiyor. Bende bu yüzden teşekkür etmeyi unuttum. Ah,çok özür dilerim.''
''Hiç kibar olmayı denedin mi? Şu tavrın bir bayana hiç yakışmıyor.''

Aptal çocuk. Sinir küpüne çevirdi beni. APTAL,APTAL ve APTAL. Ona ölümcül bir bakış attıktan sonra bir daha bana laf çarpıtmaya çalışmadı.
Arabasına bindirip,adresimi sordu. Kısa bir süre sonra evimin önündeydik. Harry tam bir şey söylemek için ağzını açacaktı ki konuşmasına izin vermedim.

''Teşekkür ederim. 'Tekrardan.' Ama bu teşekkür sadece evime getirdiğin için. ''
Biran önce bitmeliydi bu rezillik. Arabasından inip gitmesini bekledim. Gittikten sonra evime girip yavaşça koltuğuma bıraktım kendimi. NE GECEYDİ AMA!