Sanıyorum ki vazgeçtiniz benden bayım... Bende vazgeçtim lakin sizden değil asla olmayacak o çocukça hayallerimden. Size son bir kez sarılma hayallerimden vazgeçtim... Sıyrılmaya çalışıyorum geçmişimden ve inanıyorum bunu başaracağım. Siz, benim her zaman aklımda olmak istesenizde, benim vicdan azabından kıvranmamdan zevk alsanızda ben vazgeçeceğim bayım bundan emin olun... Sizi gördüğüm yerde boynunuza sarılıp öylece kalma hayalleri kurmayacağım artık... Her gece düşündükten sonra,yaklaşık bir aydır her gece, sizin sözünüzü dinleme kararı aldım. Bundan evvel size her şekilde umut vermiş olsamda yapmayacağım artık çünkü biliyorum ben sizin için bir HİÇİM. Fakta hiçliğim sadece zihninizde bundanda adım gibi eminim. Kalbinizde bir hiç değilim bayım hadi artık sizde itiraf edin. Mantık pusulası size beni göstermiyor değil mi? Sadece kalbinizde yaşıyorum, en unutulmuş yerinde, tanrının bile haberi olduğunu sanmıyorum oralarda olduğumdan. Sizin için aylar öncesinde kalmış bir kız çocuğuyum belkide, masum ve saf olmayan bir kız çocuğu, zihninizde anıları dahi olmayan bir sübyan yada. İsmimi hatırlamanızı umud ediyorum. Umut demişken çok büyük konuştunuz bayım dünyayı işin içine katıp tersine dönse vazgeçmem dediniz ve vazgeçtiniz demekki sizde umudunuzu kaybettiniz. Beni umutsuzluğumla yargılayamazsınız efendim, bu umutsuzluğu bir birimize bahşeden biziz sizde biliyorsunuz. Fakat olmaz ama oluruda bir gün zihniniz hatırlayamazsa beni eğilin ve fısıldayın kalbinize o size anlatır başımızdam geçenleri.Sağlıcakla...
