Umut insanı öldürür, umut insanı yaralar, umut insanı kötü etkiler ve yine aynı umut insanı güçlü kılar.
Hayatın dört harften oluşan bir kelimesinde bile bu derece ironi varken bizler nasıl ikileme düşmeden yaşayabiliriz. Yada yaşayabilir miyiz?
