Bölümü 2.
Bir yaz günü. Öyle bir sıcak ki evde kimse kalmıyor, herkes kendilerini dışarı atıyordu. Ve o gün Dünyanın en mutlu günüydü 2 kişi için.
Mutluluğu başka kalplerde arayanların yanlarında oturan kişide bulmaları ne kadar garip değil mi...
İlk kez birbirlerini göreceklermiş gibi heyecanlılardı. Papatyalı taçlı hatunun saat 2 buçukta ilk sarıldığımız yerde ol demesi, herifinin o saatten itibaren mutlu olmasını sağlamıştı. Ve o ilk sarıldıkları yerde saat 1'den itibaren bekliyordu herif. Saat 2 olmuştu. Herifin heyecanı daha çok artmıştı ama kendinden çok ama çok emindi. Saat 2 buçuk olduğunda herif beklemekten hiç bıkmamıştı ve kendi kendine şarkılar söylemeye başlamıştı. Saat 3 olduğunda ise herif umudunu yitiriyor ama hâlâ bekliyordu. Saat 3 buçuğa doğru ise sarıldıkları yerin aşağısına bakan herif sola doğru kafasını çevirdiğinde hatununu gördü. Çok fazla mutlulardı ikisi ama bir o kadarda utanmışlardı. Hatun herifinin gözlerinin içine baktı ve sarıldılar. Hiç bırakmamak üzere sarılmak istediler.
