Best friends || Calum Hood

-023-

Gebroken volg ik Calum terug naar het bankje en ga naast hem zitten. Ik ga ver van hem af zitten zodat ik weg kan rennen als dat moet. Voorzichtig kijk ik Calum aan maar ik mijd zijn ogen. 'Uitleg' is alles wat ik zeg en kijk recht voor me uit het park in. Calum kucht een keer en begint dan te praten. 'Het spijt me Robin echt waar, ik kon er niks aan doen dat dat meisje me zoende. We waren gewoon aan het praten en lol maken en toen ineens zoende ze me. Ik probeerde me los ze maken, maar ze hield me heel strak vast'
Met moeite houd ik me tranen in, ik wil hem zo graag geloven, maar om de een of andere reden lukt dat niet. Iets terug zeggen durf ik niet, gewoon om de reden dat die rot tranen weer opnieuw beginnen te lopen.
'Toen jij binnen kwam schrok ze op de een of andere manier en kon ik me los maken uit haar greep, echt Robin je moet me geloven!' gaat Calum zijn verhaal verder.
Ik slik een keer en besluit Calum aan te kijken. En dat was de domste beslissing ooit, want langzaam loopt de eerste traan alweer over mijn wang.
'Calum je voelde je betrapt ik zag het in je ogen' zeg ik gebroken. Calum kijkt me vragend aan en ook bij hem loopt er een traan over zijn wang. 'Ja klopt ik voelde me betrapt, maar omdat jij het zag' antwoord Calum. 'Toen jij weg rende ben ik je gelijk gevolgd om het uit te leggen, maar je geloofde me toen niet, geloof me nu alsjeblieft wel!'

Weer loopt er een traan over mijn wang die Calum met zijn vinger wegveegt. Ik kijk hem recht in zijn bruine ogen aan. En ook Calum kijkt mij in de ogen aan. In zijn ogen zie ik dat hij de waarheid spreekt, maar nog steeds kan ik hem niet geloven.

Als er weer een verdwaalde traan over mijn wang loopt, veegt Calum het gelijk weer weg.

'Ik hou van je Robin en alleen van jou' zegt Calum zachtjes. Ik knik voorzichtig.

'Ik ook van jou Calum, maar..' antwoord ik zachtjes.

'maar wat?' zegt Calum en laat me los. 'Ik kan je dit niet vergeven, en het beeld blijft maar op mijn netvliezen staan als ik je aan kijk' zeg ik en sta op. 'het spijt me Calum'

Ik gooi mijn skateboard op de grond, stap er met mijn rechterbeen op en zet met mijn linkerbeen hard af. Met een snelle vaart rijd ik weg, weg van Calum. Totdat iemand mij bij mijn arm pakt en mij van mijn skateboard trekt. Ik wordt omgedraaid en voel dan de zachte lippen van Calum op de mijne, want die lippen kennen ik uit duizenden. Gelijk gaan er kriebels overal door mijn lichaam. De kus wordt al snel verbroken door Calum die zijn lippen van de mijne haalt.
'Vanavond voordat we verder rijden naar Parijs, neem ik je mee op een date. Alsjeblieft geef me een kans Robin.'
Ik kijk hem aan, nog steeds in de war van de onverwachte zoen knik ik. Ik denk dat het goed is en ik hoop dat hij me weer kan overtuigen. Maar diep van binnen zit het nog steeds niet goed. Er gaat een gevoel door mijn lichaam die ik niet kan plaatsen. Hopelijk vanavond na de date wel.
'Oke ik geef je een kans, maar je moet me echt overtuigen vanavond' zeg ik zachtjes en por hem in zijn gespierde buik. 'Dat moet zeker lukken en stop met porren dat is irritant' zegt Calum lachend en drukt een kus op mijn voorhoofd, waar ik gelijk weer om moet blozen.

~~~~~
Omg sorry sorry sorry voor het laat updaten. Ik wilde jullie al heel lang een update geven, maar elke keer had ik een slecht gevoel bij het hoofdstuk. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden😁

MORGEN GA IK NAAR HET CONCERT VAN AGAINST THE CURRENT EN IK HEB VIP KAARTEN. AAAHHHH IK GA ZE EINDELIJK NA 2 JAAR FAN ONTMOETEN☺️☺️☺️
Gaat een van jullie ook toevallig?

Xx een happy me🙈
(Vote/react would be cool🙈
Ben geen stiller lezer alsjeblieft, ik zou graag weten wat jullie van mn verhaal vinden)