Yapmayacağım hiçbir şey yok
Gözlerinin içine bakmak için
Ve karşılık verdiğini görmek için
Aşk dedikleri gibi her şeyi yenebilir mi?
Dikkat bu hikayedeki hastalıkların hiçbiri bilimsel belirtiler değildir.
~22 Şubat 2016~ Bu çocuk kafayı mı yedi cidden benle nasılkonuşur.Hem boyu uzun hem beyni yok benim gibi bir ölüye neden bu kadar sataştı niye bu kadar korudu.Yağmur benim için hiç birşey ifade etmezken beni şemsiyeyle korudu bir de araba çarpacakken beni yakaladı aishhh gerçekten sinirlerime dokunuyor.İsmi jongin di sanırım herneyse işte onda bir şey var hem sözde popüler ve cidden yakışıklı ama aghh cidden bu çocuk niye benle konuşuyor onda kesin problem var ve psikoloğa kendi için gitti.Yoksa bu kadar aptal olamazdı yaşayanlar benle konuşmaz acaba oda benim gibi olabilir mi ya da başka bir şey ona git burdan dediğimde bile bana güldü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eun Mi defterin kapağını kapattı ve küçük boydan boya olan penceresine yürüyüp bağdaş kurarak oturdu.Dışarıdaki insanlara bakarak uzun boylu sözde popüler oğlanı düşündü.Gülüşünü neden onun kendisiyle konuştuğunu aklında döndürüp durdu. Aile sevgisi görmemişti belki evet ama oğlanda bu eksikliğin olduğunu düşünmüyordu.Oğlanda kesin bir problem oluğu kanaatine vardı.Yatağına giderken onla muhattap olmıycağını karar vermeye çalışıyordu.Yatağına vardığında tavanda asılı olan bulutlara dokundu bulutlar bu nazik dokunmayla sallandı.Eun Mi küçüküğünden beri bulutlara hayrandı.Annesi öldüğünde psikolojik hastalığına bu teşhisi koymuştu Bayan Gyu Ri yürüyen ceset sendromu tv de izlediğinde onlara içinden gülerdi aynanın önüne geçtiğinde görünürde bir şey yoktu ama içine baktığında bir ömrü bitmiş makine gibi hergün ayrı bir parçası solup gidiyordu.Eun Mi yatağına uzanıp bulutlara baktığında son kez sözde popüler çocuğun gülüşünü hatırladı.Kendine kızarak kafasına kadar örtüyü çekti ve kollarını iki yanına bıraktı.Yine gözlerinin önüne siyah geldiğine inanıyordu.Yaşadığına değil...
