Yapmayacağım hiçbir şey yok
Gözlerinin içine bakmak için
Ve karşılık verdiğini görmek için
Aşk dedikleri gibi her şeyi yenebilir mi?
Dikkat bu hikayedeki hastalıkların hiçbiri bilimsel belirtiler değildir.
Özel bölüm karşınızda☁️☁️medyada ki şarkıya tık tık iyi okumalarr aşağıdaki sözler müzikle ilgilidir ona göre
Jongin mezarlığa yaklaştığında dün gece yağan yağmurdan çamur olmuş toprağa oturdu.Sevdiği kızın bulunduğu toprağı okşadı.Ölüm haberini aldığından beri böyleydi.Daha sonra kalbinin ona ait olduğunu öğrendi ama artık dayanamıyordu.Onu evde,okulda,kamp için gittikleri yerde bile aramıştı belki yalan söylüyorlar diye düşünüyordu.Hep de öyle düşünecekti ama artık onu görememek canını yakıyordu.Kalbi ne kadar ona ait olsa da kalbi ağrıyordu.Elini kalbine götürdü.Eun Mi'ye ait olan kalbine...eğer daha çabuk gözlerini açacak olsaydı.Belki...belki o hala burada olacaktı.
"Böyle gitmek zorunda mıydın Mi? O gün ben vurulduktan sonra kendini boşluğa bırakmak zorunda mıydın? BENİ BÖYLE NASIL BIRAKABİLİRSİN!!"
Jongin bağırdığında gök gürledi.Göz yaşlarını tutamamış ellerinin tersiyle ıslanmış gözlerini silmeye çalışarak konuşmaya devam ediyordu.
"Dün gece yağmur yağarken seninle tanışmamız aklıma geldi yağmur yağarken hep bizim için güzel şeyler o gün oluyordu sanırım...Seninle tanışmam senin deli olduğunu düşünmem...Ahh aptal ben."
Gözlerini kapatıp o günü düşündü. Gözlerinden yaşlar usulca akarken sessizce yutkundu ve hafifçe güldü.
"Keşke sana tam o an seni sevdiğimi söyleseydim... Sana gitmemiz gerektiğini daha erken söylemeliydim.Sen gittikten sonra Bayan Gyu Ri işten ayrıldı.Sanırım artık ailesine daha sıkı sarılmak istiyor senden sonra çok üzüldü.Chaerim sürekli senin sırana bakıyor.Ajumma ise sessizce taşınıp gitti hala herşey için beni suçluyor.Belki de herşeyin suçlusu benim senin karşına hiç çıkmamalıydım.Sen yokken herkes çok mutsuz Mi.Ben ise.... Beni hala deliler hastanesine kapatmaya çalışıyorlar.Akıl sağlığımın iyi olduğundan ben de artık şüpheliyim.Sanırım aklım kalbim herşeyim seninle beraber o çatıdan uçtu. Sevgilim kalbin bana ait olduğundan beri böyleyim.Yoksa hastalığın bana mı geçti? Çünkü ben ölü gibi hissediyorum. Sen ben vurulduğumda acına son verdiğin gibi işte bende burada acıma son vereceğim.Senin acını sen gittiğinden beri her gün çekiyorum sevgilim...Sana daha fazla sevgilim diyemememin acısını çekiyorum.Kalbim acıyor Sevgilim...Sana ait olan kalbim acıdan beni ölüme sürüklüyor.Senin yanına sürüklüyor.Sana daha fazla sarılamamışken seni daha fazla öpememişken beni bırakıp gittin BENİ BIRAKIP NASIL GİDEBİLDİNNN!!....Kalbini bana bağışladığın için teşekkür ederim ama artık dayanamıyorum hayatımda olmamana dayanamıyorum"
Cebinden ilaçları çıkarırken hissettiği kağıt parçasını da çıkarttı ve bir kenara koydu ve ilaçları susuz bir şekilde yuttu.Daha sonra kağıdı aldı ve mezarın yanına yattı.Kampta onun aşık olduğu gülüşünü çektiği fotoğrafa baktı.Daha sonra fotoğrafın arkasında mezarın üstünde yatan ona bakan silüete baktı.Bu Eun Mi idi gülerek ona baktı."Yanına geliyorum Mi artık buna dayanamıyorum."
Jongin'in gözleri yavaşça kayarken hafifçe tebessüm etti.Yağmur damlaları onu ıslatıyordu.Son kez çektiği fotoğraflara baktı. Eun Mi'nin fotoğraflarına...
"Seni...seviyorum...Mi"
"Yapmayacağım hiçbir şey yok Sesini yeniden duymak için Bazen sana seslenmek istiyorum Ama orada olmayacağını biliyorum
Yapmayacağım hiçbir şey yok Sadece bir şans daha kazanmak için Gözlerinin içine bakmak için
Ve karşılık verdiğini görmek için"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
