Karel Kaas

In Katrien de Kast

Karel Kaas was geboren. Hij werd door de handen van Bart in de Kast Katrien gezet, waar hij op Peter Plank naast twee andere Kazen lag. Die buren heette Karla en Kim. Karla was gelijk jaloers op Karel's mooie vorm. "Oh! Hallo! Wat ben jij mooi rond!" Karel was een beetje verlegen door dit plotselinge gezelschap. Hij was er ook nog maar net. "Uh, dank je, jij hebt een aparte vorm zeg..." antwoordde Karel terug terwijl hij naar Karla's vorm keek. Ze had een grote hap uit haar vorm. "Jazeker!" begon Kim aan Karel's andere kant. "Ze heeft die vorm gekregen van Mees het Mes! Die krijgt mij mooi niet te pakken hoor! Ik ben daar veel te mooi rond voor." Mees Mes is het grote Mes van de kaaswinkel van Bart. Hij is superscherp, en weet je altijd op je gevoeligste plekken te raken. In Katrien lagen alle kazen die klaar waren voor verkoop, maar ze werden altijd in stukken weggegeven. Dus was Mees het Mes ingeschakeld, om de Kazen in stukken te snijden. Dan werd het afgesneden stuk in een mooie verpakking gedaan en aan een klant gegeven. "Ik ben tenminste wel de lekkerste smaak, het gaat om de smaak, niet hoe het eruitziet!" schreeuwde Karla tegen Kim. "Rustig, medekazen!" zei Karel ongerust. "Bedoel je dat we hier zitten te wachten, totdat we in stukken worden gesneden, om dan opgegeten te worden?"Kim keek Karel lief aan, en zei; "Wees maar niet bang! Bart zal eerst de LELIJKSTE, GEMUTEERDE kazen opmaken voordat hij aan ons twee begint. Dus geniet van het leven in Katrien, zolang het maar duren mag." Nou, daar werd Karla behoorlijk woedend van. "JIJ bent gewoon te SMERIG om opgegeten te worden, daarom heb je alleen nog maar van Mees het Mes gehoord! Het is gewoon te erg om zoiets mee te maken en dan ook nog eens langs zo'n kaas te moeten wonen." Karla begon zachtjes te huilen, voor zover kazen dat kunnen. Karel werd van dit hele gesprek alleen maar ongeruster. Wat nou als hij zo gepakt word? Hoe voelt het om een stuk te verliezen? Helaas kreeg hij daar nooit de kans voor.

Het was een paar dagen nadat Karel in Katrien werd geplaatst, toen Karla werd meegenomen. Het duurde maar een paar minuten, maar toen ze terug werd gezet, zag Karel dat er een enorme hap uit haar mooie ronde vorm was gesneden. "Dat is nou eenmaal wat we zijn, en dus ook wat we niet meer zijn." plaagde Kim. "Er is steeds minder van ons over, totdat we een klein stukje zijn dat Bart zelf met zijn vrouw Valerie op gaat eten."  Karel keek bezorgd naar Karla, die nog maar een derde over had van wat ze eerst was, een ronde, hele, mooi glimmende kaas. "Waarom willen die mensen ons toch zo graag verscheuren? Opeten, weggooien, totdat we niet meer zijn dan een vergeten maaltijd, een lekkernij tussendoor of versiering op een pizza? We hebben eigenlijk zo weinig betekenis, zouden ze ons überhaupt wel missen als we weg waren?" vroeg Karel. "Wat als we nou worden gestolen, worden we dan gezocht? Worden we gemist? Waarom gaan we hier niet weg, zodat we veilig zijn gesteld van Mees het Monsterlijke Mes?"  "Het monsterlijke mes? wow! Die bijnaam had nog niemand bedacht! Geweldig!" zei Karla  lachend. Karel was blij dat ondanks alle horror die ze heeft meegemaakt, ze het leven als een kaas nog wel aankon. Plotseling kwam er een vreselijke en verontrustende gedachte bij Karel op.