Our Hogwarts Adventure, Begins - 2 Years of Magic.

58. wie?

Pov Sam

Door de hevige pijn van de crucio die Shel aan mij doorgaf was ik flauwgevallen. Teminste, dat denk ik. Als ik wakker word kom ik al vrij snel tot de conclusie dat ik niet in mijn eigen bed of kamer ben. Als ik wil gaan zitten word ik tegen gehouden door een arm om mijn middel. Verbaasd kijk ik van wie die arm is en zodra ik ontdek wie het is geef ik een gil en wil ik uit bed springen. Helaas word degene naast me wakker en trekt hij me terug. 'Doe me een lol en wees stil' mompeld diegene. Ik zucht als hij de greep om mijn middel verstrakt waardoor ik wel terug in bed moet gaan liggen. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond als ik zie dat ik mijn eigen kleren nog precies zo aanheb als voor ik flauw viel. Aangezien ik voorlopig toch niet los kan komen uit de greep besluit ik om diegene maar wat beter te bekijken. Ik knipper verbaasd een paar keer met mijn ogen om zeker te weten dat ik niet droom. Diegene die draagt geen shirt en het dekbed ligt schuin waardoor je een stukje van zijn sixpack kan zien. Hij grinnikt als hij ziet waar ik naar kijk. 'Vrouwen houden daar altijd van' zegt hij met een ochtendstem. Meteen loopt er kippenvel over mijn rug. 'Welke dag is het?' Vraag ik uiteindelijk maar. 'Zaterdag' is zijn antwoord. Ik zucht. 'Hoelang heb ik dan wel niet geslapen?' Vraag ik weer. 'Lang genoeg voor mij om te zien dat Draco jaloers op me is' zegt hij met een lichte grinnik. Ik vloek hardop wat ik anders bijna nooit doe. 'Verdorie! Wat heb je tegen hem gezegd!' Roep ik boos. 'Niks bijzonders. Behalve dat jij nu van mij bent' zegt hij grijnzend. 'Ik haat je.' Is mijn antwoord op zijn grijns. 'Tjah. Voorlopig zal je het toch maar met me moeten doen.' Is zijn tegenwoord. Ik zucht weer en rol met mijn ogen. 'Waar is de rest?' Vraag ik na een poosje. 'De rest? Oh je bedoelt die Malfoy en dat andere gestoorde wijf. Die zijn in de ziekenzaal.' Zegt hij weer. 'Mooi.' Zeg ik kortaf en weer wil ik opstaan als hij me opnieuw terugtrekt. Ik zucht. 'Laat me gewoon opstaan!' Schreeuw ik zowat in zijn oor. 'Nee. Want dan ga je er vandoor.' Is zijn antwoord op mijn geschreeuw. Ik moet toegeven dat dat klopt. Als het aan mij ligt ben ik hier zo snel mogelijk weer weg en leg ik alles uit aan Draco, Es en Shel. Als ze me teminste nog willen spreken. Opnieuw zucht ik, ditmaal dieper dan de andere keren. 'Is er iets?' Vraagt hij terwijl hij rechtop gaat zitten en mij op zijn schoot trekt. 'Zou je denken? Je hebt ervoor gezorgd dat ik geen vrienden meer heb en dat ik mijn vriendje heb gekwetst!' Roep ik boos. 'Rustig. Schreeuwen en roepen zal het niet beter maken.' Zegt hij weer. Dan voel ik opeens twee handen die mijn schouders beginnen te masseren en hoe erg ik hem ook haat, hij doet het goed. Voor een moment ontspan ik vergeet ik Draco en de rest even. 'Kom. We gaan eten' zegt hij. Ik laat een grom horen, deels van teleurstelling maar meer omdat ik geen zin heb om met Hem te gaan eten in de grote hal waar iedereen ons kan zien. Ik zucht en sta maar op, hij volgt me natuurlijk. Ik kijk in de spiegel om te kijken hoe ik eruit zie, tot mijn verrassing zie ik er normaal uit en niet alsof ik heb geslapen. 'Kom je of blijf je naar jezelf staren babe?' Zegt hij. Ik mompel wat en loop dan met hem mee naar de grote hal waar we aan de Slytherin tafel gaan zitten. Ik kijk rond of ik Shel, Es of Draco kan zien. Terwijl ik ondertussen probeer zijn arm van me los te maken. Na een poosje is hij het zat en fluisterd hij in mijn oor dat ik moet stoppen en dat als ik niet stop het geen leuke gevolgen voor me zal hebben. Ik mompel wat terug en wil opstaan. Maat hij trekt me terug, waardoor ik op zijn schoot val. Met een arm stevig om mijn middel geklemd zit ik vast tussen de tafel en hem. Hij, degene die ik het meest haat en binnen een paar uur mijn hele leven op zijn kop heeft gezet. Tom.