Shelley je bent echt gemeen😒
Pov Esmee
Als Shelley uitgepraat is ben ik even stil. Langzaam dringt het tot me door.
,,Wat fijn, Shel. Gefeliciteerd!"ik probeer enthousiast te klinken, wat nogal lastig gaat vanwege mijn pijn.
Ze glimlacht onzeker. ,,Maar ben jij wel op tijd beter voor het nieuwjaarsfeest?"vraagt ze dan.
Ik haal mijn schouders op. ,,Madame Pompfrey zegt dat ik nog moet aansterken. Maar ik wil er wel heen."
Op dat moment jaagt Madame Pompfrey Shelley weg, en ben ik weer helemaal alleen, net als de uren daarvoor. Maar gelukkig heb ik Fred. Hij komt iedere avond de ziekenzaal in sneaken en blijft dan bij me zitten tot ik in slaap val. Als ik wakker ben is hij er ook nog, op precies dezelfde plek als toen ik in slaap viel. Een ochtend werd ik wakker van het gekrijs van Madame Pompfrey, die Fred wegstuurde.
,,Ik heb goed nieuws."zegt ze.
,,Vertel."
,,Je mag morgen weer weg."zegt Madame Pompfrey serieus.
,,Echt? Ben ik weer beter?"roep ik uit.
Ze knikt. Maar je moet wel genoeg fruit blijven eten, anders moet je hier weer heen."
Ik knik braaf en even later loopt Madame Pompfrey weg. Ik zit net na te denken wat ik wil gaan doen na dit fantastische nieuws als ik een geluid hoor. Gefluister. Nieuwsgierig sluip ik de ziekenzaal uit, naar het geluid toe.
,,Stil nou! Straks horen ze ons nog."zegt iemand. De stem komt vanachter een grote houten deur vandaan. Ik raak voorzichtig de deur aan en duw hem zachtjes open. Hij kraakt niet. Ik steek mijn hoofd door de deur en gluur naar binnen. Dan wordt ik ineens vastgegrepen van achteren.
,,Afluisteren, he?" Zegt de maar al te bekende stem grinnikend.
,,Sam, Shelley!"gil ik, voordat ik een klap op mijn hoofd voel en alles zwart wordt.
JE LEEST
Our Hogwarts Adventure, Begins - 2 Years of Magic.
Hayran KurguEsmee, Sam en Shelley gaan naar Hogwarts. Het wordt hun eerste jaar. Ze zijn aardig goed voorbereid, maar tegelijk ook niet. Sommige dingen kan je niet voorbereiden. Zoals verbergen dat je familie bent van een bekende tovenaar. Of je juist schamen v...
