Ελπιδα

Φούσκες

Απο τοτε που είχε μαθει να βλεπει την ομορφια γύρω της είχε αρχίσει να την αποτυπώνει και στο χαρτί. Ηθελε να ζωγραφίζει οτι ακριβως έβλεπε και της άρεσε. Κάθε φορά, δημιουργούσε άπειρες αποχρώσεις του ίδιου χρωματος για να διαλέξει τελικά ποια ηταν η πιο αληθινή. Ομως κατα τη γνώμη της, υπήρχε ενα πρόβλημα. Δεν μπορούσε να βρει αληθινά χρωματα για να τα αντιγράψει. Το κόκκινο της παπαρούνας, στο χαρτί δεν φαινόταν αληθινό. Το γαλάζιο της θάλασσας, δεν ηταν τέλειο. Οτι κι αν της έλεγαν οι άλλοι για τις ζωγραφιές της, εκείνη ήθελε και κάτι παραπανω. Ηθελε να αποτυπώνεται πανω τους αυτούσια η φύση. Ηθελε αληθινά χρωματα!

Μια καλοκαιριάτικη μέρα, που καθόταν στην βεράντα της και προσπαθουσε να διακρίνει όλες τις αποχρώσεις τις θάλασσας, που ξεπρόβαλε στο βαθος, άκουσε την αδελφή της να μπαίνει στο σπίτι και σηκώθηκε για να της ζητήσει να πάρει απο το βιβλιοπωλείο ενα ακόμα σωληνάριο άσπρη μπογιά. Οπώς έμπαινε στο σπίτι, το μάτι της έπεσε πανω σε ενα μπουκαλάκι με φούσκες, που ηταν ακουμπησμενο στο τραπέζι.

Λίγο αργοτερα, της ήρθε η ιδέα! Ανοίξει το μπουκάλι και αρχισε να κανει φούσκες. Οι φούσκες για μια στιγμη γέμισαν τη βεράντα και αμέσως μετα ο άνεμος της έκανε να πετάξουν πανω απο τα κτήρια. Είχε βρει το αληθινό χρώμα! Οι φούσκες κάτω απο το φως του ήλιου ηταν χρωματιστές σαν ουράνιο τόξο και τα χρωματα τους μπερδεύονταν μεταξυ τους και δημιουργούσαν απίστευτες αποχρώσεις. Τις αποχρώσεις που παντα έψαχνε!

Τρελή απο ενθουσιασμό έκανε κι αλλες φούσκες, κι αλλες και μετα κι αλλες. Αλλες έσκαγαν στο πάτωμα και αλλες πέταγαν μέχρι να χαθούν απο τα ματια της. Η ατμόσφαιρα μύριζε σαπούνι, και αυτη συνέχιζε να κανει φούσκες.

Ξαφνικα το πάτωμα κάτω απο τα πόδια της χάθηκε. Απομακρυνόταν απο αυτό. Πετούσε.
Πετούσε, μέσα σε μια απο τις φούσκες τις. Η φούσκα πέταξε πανω απο τα κτήρια, και τους δρόμους. Εκεινη έβλεπε τα χρωματα να μπερδεύονται μπροστά στα ματια της με φόντο τον ουρανό, που όλο και πιο πολύ πλησίαζαν.
Εκεί είδε τα πιο ζωντανά χρώματα. Ο ουρανός ηταν γαλάζιος και μωβ και μπλε και τιρκουάζ και λιλά και βιολετί και χρυσός και άσπρος.
Και τώρα που είδε αληθινά χρώματα, μπορούσε πλεον να τα ζωγραφίσει! Υπήρχε όμως ενα πρόβλημα. Δεν είχε χαρτί.