Ελπιδα

Τα "σημαντικα"

Οτάν ήμουν μικρός η μάνα μου με πήγε σε ενα βιβλιοπωλείο και μου πήρε ενα μολύβι και ενα μεγαλο μπλε τετράδιο. Μου είπε να γράφω εκεί τα "σημαντικά".
Εκείνη εννοούσε αυτά που μαθαινα στο σχολείο.
Εγώ όμως δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου.
Ετσι λοιπον κλεινομουν κάθε μεσημέρι στο δωμάτιο μου και έγραφα εκείνα που θεωρουσα "σημαντικό".
Ζωγραφιζα.
Ζωγραφιζα, το δωμάτιο μου, το σπίτι, το ραδιόφωνο, το μπαλκόνι, τα υπολοιπα σπίτια, τη μαμά.
Αυτά ηταν τα σημαντικά για μένα.

Κάποια στιγμη η μανά μου, ανακάλυψε τι εκανα κάθε μεσημέρι. Η καημένη η γυναικα έπαθε έμφραγμα. Μου φώναξε τόσο πολύ που την ακουσε και η κύρια στο διπλανό σπίτι. Εσκησε
τα φύλλα με τις ζωγραφιές και τις πέταξε στα σκουπίδια.

Εκλεγα πολύ καιρό. Οχι για τις ζωγραφιές που χάθηκαν, αλλά γιατί δεν θα μπορουσα να ξαναζωγραφισω, αφού η μάνα μου μου πήρε το τετράδιο.

Ετσι, κατεπνιξα το ταλέντο μου στη ζωγραφικη και στράφηκα προς αυτά που θεωρουσε η μάνα μου σημαντικα, τη γεωγραφια, τα λατινικα, τα μαθηματικά.
Σήμερα δουλεύω ως λογιστής σε μια μεγάλη εταιρία, αλλά ποτε δεν είχα την ευκαιρία να επιλεξω τι πραγματικα ήθελα να κάνω.