Ona dehşet dolu gözlerle bakarken tekli koltuğu siper alarak arkasına geçtim. O ölmüştü! "Burada olmaman gerek, sen öldün!"
Ayağa kalktı ve bana yaklaştı. Ama yanıma gelemeyecekti çünkü aramızda bir koltuk vardı. En azından ben öyle sanıyordum. Fakat koltuğu kenara itti. Kaçmaya çalıştığım anda beni kolumdan yakaladı. "Bırak beni, senden korkuyorum!"
"Sorun da bu, benden korkmaman gerekiyor; zamanım kısıtlı"
"Senden korkmamamı istiyorsan kolumu bırak"
"Bırakırsam kaçarsın!" Yıllar geçmesine ramen haklılığından bir gram vermeyen Aadan'a alkış...
Bir süre sessiz kaldık ve sessizliği o bozdu. "O gün yangında ölmedim. Seninle bir daha konuşmamam, kaybolmam gerekiyordu çünkü..."
Lafını böldüm. "Neden gerekiyordu? Sensiz nasıl yalnız kaldığımı biliyor musun?!"
Hiç bir soru sormamışım gibi devam etti "kaybolmam gerekiyordu çünkü bana öyle söylendi. Ayrıca ben hiçbir zaman gitmedim. Seninle ilgili herşeyi biliyorum."
"Peki ya seni bir sapıktan ayıran şey ne?"
"Seni korumaya mecbur olmam."
"Beni neyden korumak istiyorsun?!"
"Kutsanmışlardan"
"Kitapta yazanlar mı?"
"Sen... sen kitabı açtın mı!?"
"Evet." İlk sayfasında yazan notu hatırlayınca sesim bir fısıltı gibi çıkmıştı.
"Bunun ne kadar büyük bir sonuç doğurabileceğini biliyor musun?!" Gözlerinden sinirden çok korku okunuyordu.
Yine bir sessizlik büründü. "Peki ya senin özel güçlerin falan mı var da beni koruyorsun?"
"Aslında... bir şekilde evet. Bu arada hiç değişmemişsin. Hala çok soru soruyorsun." Pis pis sırıttı. Ben de yapmacık olduğunu en tecrübesiz kişinin bile anlayabileceği bir gülücük attım.
"Hayır, yani demek istediğim benimle zihninden konuşabilir misin? Yoksa ben mi kendiliğimden sesler ürettim?"
"Bunu yapamam ama yapabilecek kişiler tanıyorum." Nedenini anlamadığım biçimde bağırarak söyledi. İşte tam o anda yukarı kattan bir gümbürtü geldi. Alnını alnıma yasladı ve fısıldadı. "Buradan fazla uzaklaşma ama kaç. Mesela evin hemen yanına. Beni tanıyorsun. Eğer normalden farklı davranırsam yine buraya gel ve unutma: sen benden ne kadar uzaklaşırsan ben de bir o kadar gücümü kaybederim. Şimdi git!"
Koşabileceğim son hızla evin yanına gidip çömeldim ve dediklerini gözden geçirdim.
