7.Bölüm

41 4 2
                                    

MULTİMEDYA = Kerem 

Kerem biraz düşündükten sonra "Tabi ki" dedi."Sen umudunu kaybetme tamam mı ?" Kafamı sallamakla yetindim.Gözlerimden tekrar yaşlar akarken Kerem olduğu yerde durdu bana bakıp kolumdan tuttu ve kendine çekti."Gel buraya" Bana sıkıca sarıldığında bende ona kollarımı doladım.Bir eliyle sırtımı sıvazladı."Şşş...ağlama be güzelim." Omzunda daha da çok ağlamaya başladım.Ne olursa olsun içimdeki acı geçmiyordu.Aksine Kerem ağlama deyip sarıldıkça daha da artıyordu.Bir süre öyle durduktan sonra cebimde çalan telefonun sesiyle Kerem den ayrılmak zorunda kalmıştım.

Annem arıyorudu.Ellerimle gözlerimi silip burnumu çektim.Sesimide olabildiğince düzeltmeye çalışarak telefonu açtım.

-Efendim annecim. 
-Kızım iyimisin sen ? Sesin neden öyle geliyor ?
-İyiyim anne.Özgeyle acıklı bir film izledikte onun için ağladık biraz.
Evet güzel bir yalan.Umarım inanırsın anne.
-Emin misin Beril.
-Evet anne iyiyim ben.
-Peki kızım sen öyle diyosan... Bu arada ne zaman geliceksin saat kaç oldu.
-Ee annecim simdi hazırlanip çıkıyorum hemen.
-Tamam kızım dikkat et kendine.
-Tamam.

Telefonumu kapattım ve "Sanırım artık gitmem gerek." Dedim.Kerem "Hadi arabaya gidelim." Dedi.Olduğumuz yerden geri arabaya doğru yürümeye başladık.
Yaklaşık 15-20 dakika kadar sonra arabanın olduğu yere vardık.Keremle arabaya yerleştikten sonra sessiz geçen bir yolculuğun ardından eve ulaştığımızda Kerem cebinden bir miktar para çıkarttı ve bana uzattı.

"Bu ne Kerem ?"

"Bak sakın yalnış anlama Beril.Bugün bana yardımcı oldun ve bu onun karşılığı tamam mı birde bence Emre nin dilinden kurtulman için iyi bir çözüm."

"Sanırım buna gerçekten ihtiyacım var Kerem."

Keremin uzattığı parayı aldım.Her ne kadar alırken çekinsemde o paraya ihtiyacım vardı.Emre ye o telefonu almak zorundaydım.

"Teşekkür ederim."

Kerem muzipçe gülümsedi.Bende arabanın kapısını açıp inmeye hazırlanırken kolumdan tutmasıyla ona döndüm.

"Bak Beril ne zaman canın sıkılrsa moralin bozulursa hemen beni ara mesaj at yani bana ulaş.Tamam belki Emrenin yerini tutamam senin için ama yinede elimden geldiği kadar yanında olurum tamam mı ?"

Kerem...gerçekten bir insanı bir hafta içinde ancak bu kadar sevebilirdim.O çok başkaydı.İlk başta ben ağlarken bana omuz olmuştu.Göz yaşlarımı silmişti.Kendimi daha fazla tutamayıp ona sarıldım.En azından bu iyi hissettiriyordu.Kısa bir sarılmanın ardından utanarak
"İyi ki varsın.Kendine iyi bak." Dedim ve hızla arabadan indim.Anahtarımla kapıyı açtım ve salonda televizyon izleyerek uyuyakalan annemin üstüne dolaptan pike alarak örttüm.Ardından açık olan televizyonu ve ışığı kapatarak odama geçtim.Kıyafetlerimle kendimi yatağa atıp gözlerimi kapattım.Sanırım bugün fazlasıyla yorulmuştum.
...

Üstümden kalkan bu ağırlıkta neydi ? Şu an kendimi çıplak gibi hissediyordum.Uykulu olmamın da verdiği etkiyle gözlerim kapalı bir şekilde bağırdım.

"Hangi gerizekalı,mal benim yorganımı üstümden almaya kalkıştı ? "

"İltifatların için teşekkürler canım."

Bu ses...

"Gözdeeeee."

Gözlerimi açar açmaz karşımda duran Gözdenin boynuna atladım.

"Hoşgeldin ya."

"Hoşbulduum."

"Geliceğini niye haber vermedin"

Beni Biraz SevermisinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin