Servise binmiştik eve doğru yola çıkmıştık yüzümdeki gülümseme hiç inmemişti içimden böyle deliler gibi bağırmak geliyordu hiç utanmadan heryere yaymak istiyordum bütün heycanımı her yere..
Dünyadaki her bir metrekareye ismini yazmak istiyordum o kadar hayaller kurdum ki eve kendimi nasıl attığımı bile hatırlamıyorum içimden böyle derin bir "Ohh..!" çekmiştim kalbim çok hızlı atıyordu mutluydum başıma hiç böyle birşey gelmiyordu mutluydum senin karşına çıkıp deliler gibi seni seviyorum diye bağırmak istiyordum çılgınlar gibi bunu yapmak istiyordum zeynep senınle sıkı sıkı sarılmak istiyordum...
Bunu hiç yapamadım hiç öyle bir cesaretim olmadı beni içten içe parçalayanda bu oldu yatağıma uzanmış öylecene tavana bakıyordum sanki seni görüyordum orda gülüşünü mutluluğunu seni mutlu görmek benide mutlu ediyordu bu hoşuma gidiyordu seviyordum sürekli seninle birlikte olmak istiyordum sensiz yapamazdım kalbimi çalmıştın ama ben sana duygularımı nasıl açıklayacaktım bilmiyordum korkuyordum çünkü hiçbir zaman böyle cesaretim olmamıştı bunu yapamamıştım öylecene oturuyordum aklımda herhangi bir fikir yoktu aslında vardı da bunu yapacak cesaretim yoktu..
"Mutlu olmak kimin umrunda, sen yanımda ol yeter."
