Okulun ilk günüydü geçen seneden kalan hatalarımı düzeltmek için ordan oraya koşturuyordum bazı şeylerden kurtulmak için elimden geleni yapıyordum,yaptığım aptallıkları düzeltmek için ama herşeyi düzeltememiştim en azından çoğunu kapatmıştım.
Arkadaşlarıma kendimi affettirmem pek kolay olmadı aslında doğruyu söylemem gerekirse onlardan arkadaş falan olmaz yani hepsinden nefret ediyorum,insanların açıklarıyla oynayan yada sahip olduklarıyla hava atan kişilerdi benim arkadaşlarım benim olayım şuydu sadece gerçek arkadaşları bırakmamak onlar silenecekler listesinde 1.sıradaydı umrumda bile değillerdi.
Farklı bir okula başlasaydım fena olmazdı aslında daha iyi olurdu mutlu olurdum en azından ama bilirsiniz ya işte bu olay o kadar kolay değil malesef ne yapalım o zaman en iyisini yapmaya çalışacağım hatalarımı açıklamak istemiyorum aslında bu olayların hepsi bi iki yüzlü bir kişiye güvendiğim için başıma bunlar geldi hatta arkadaşlarım şöyle dediler "Köprüyü geçene kadar ayıya dayı diyecek." ama pişmanım bi yerde görürsem ona dersini vereceğimden emin olabilirsiniz hiç acımam bile o suratını param parça etmek için neler vermezdim.
Koşuşturmaktan zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım bile dürüst olayim akşam servise bindim eve kendimi nasıl attığımı hatırlayamıyorum.Yatağıma uzandım aman allahım yok böyle bir rahatlık insanın içi böyle bi rahatliyor o yorgunlukla uykuya daldım.Sabah oldu uyandım ben hala olaya alışamadım tabi ne olduğunun farkında değilim sabah sabah gözlerim kapalı kapalı okula gittim nasıl olduğunu hatırlayamıyorum bile daha seninle tanışmamıştım hayatımın sonsuz aşkı olan sen şimdi butun hikaye burda başlıyor..
"Fazla uzatmak istemedim açıkcası sıkılmanı istemem ortalama olarak iste cabuk gecti diyim sonucta ilk hafta iste hersey simdi başlıyor"
"Okyanusla, gökyüzü gibiydik biz seninle. İkimizde maviydik, birlikte gibiydik. Aslında hiç birleşmemiştik.."
