Çay'sız Yazmaya Tövbe

Bilmiyordu...

Dedi ki; Neden? Neden sevmiyorsun beni? Neden etmiyorsun gördüğünde bir kelam?Neden konuş muyorsun?Bırak dilini neden gözlerini de susturuyorsun öyle...

Bilmiyordu...

Sonra dediki;Neden bir kez olsun gülüşünü göremedim ha? Neden bir kez olsun samimi olamadık seninle?Oysa her görüşümde yüreğim sevgiyle bakan gözlerini , kulaklarım seslenişini bekliyor.Bir kez olsun ellerim ellerinin sıcaklığını hissetmek istiyordu.Neden o kadar yakınken bu kadar uzaksın bana ...

Bilmiyordu...

Dedi ki;Ya bu gözyaşlarım , ya bu senin için çırpınışlarım hesabını nasıl vereceksin? Nasıl? Görmüyor musun ne haldeyim ?
Seni sevdikçe ölüyor yüreğim...

Bilmiyordu...Bilmiyordun sevgili...
Dedimki;Ben sana bakmaya kıyamıyacak , ellerinin yanmasına dayanamayacak , yüreğinin hergün beni istedikçe ölmesine katlanamayacak kadar sevdim...Ben seni dualarımda ben seni vallahi ben seni günübirlik değil!!Sonsuz bir ömürlük sevdim...Hani diyorsun gözyaşlarım onların her akışında seni sayıkladıklarını demiyorum bile...
Çúnkú canını canım , yüreğini yüreğim bildim.Seni öyle sevdim ki bu dünyaya layık görmedim.İstedim ki burada bitmesin.Korktum anlıyor musun korktum.Seni kaybetmekten korktum.Buralar bize göre değil sevgili.Bu kirli dünyaya fazla temiz bizimkisi...
Anlıyor musun?
Sen benim duamsın diyorum.Hani senin yüreğin gòzlerimi bekliyor ya benimki de dualarını.Hadi şimdi sen de aç ellerini bize sevgiyi yaratıp birbirimizi bulduruna.Dua et...Et ki bu aşk bu dünyanın ızdırabı değil cennetin bir demet bize hazırladığı hediyesi olsun anladın mı? Günübirlik değil ömürlük olsun...

❤❤❤