İçimdeki Karanlık / The Darkness Within (1.cilt)

16. Bölüm - Bir Tür Aile

16. Bölüm- Bir Tür Aile

Damien gözlerini Harry'e dikti. 'Merlin aynı babam gibi görünüyor' diye düşündü kendi kendine. Gerçi babasını, hayatında Harry'nin şu an gözüktüğü kadar kızgın yalnızca birkaç defa görmüştü. Harry'e yanıt vermek için ağzını açtı.

"Eee...merhaba Harry...ben Damien."

Harry, Damien'a kaşlarını kaldırarak soğuk bir tonda cevap verdi.

"Bunun bana bir şey ifade etmesi mi gerekiyor?"

Damien kızardı. Elbette, anne babasının Damien'a Harry'den bahsetmeleri on üç yıllarını almıştı, Harry'e Damien'dan yalnızca bir haftada bahsetmeyeceklerdi.

"Üzgünüm, ee sanırım bunu sana başka türlü söylemenin bir yolu yok...mmm...ben Damien Potter, senin...senin kardeşin." diye bitirdi Damien zavallıca.

Damien bunu daha önceden düşünmüş olmayı diledi. Bütün 'karargaha sızma' kısmını planlamıştı ama Harry'e aslında ne söyleceğine dair tek bir düşünce ayırmamıştı.

Damien, açığa çıkardığı şey karşısında Harry'nin gözlerinde apaçık beliren şoku izledi. Yalnızca bir anlığınaydı gerçi, çünkü o bakışı çabucak öfkeyle değiştirdi tekrar.

Harry çocuğa bir adım yaklaşarak tısladı.

"Ben senin kardeşin değilim!"

Damien bunun karşısında donup kaldı. Anne babası ve vaftiz babası tarafından Harry'nin kendini Potter ailesinin parçası olarak düşünmediğini duymuştu ama Damien sadece fazla tepki gösterdiklerini düşünmüştü. Fakat şimdi Damien, Harry'e ne kadar zarar verildiğini ve ilişkilerinin çok emeğe ihtiyacı olduğunu fark ediyordu. Derin bir nefes alarak Harry'i cevapladı.

"Sırf sen öyle hissediyorsun diye bu onu doğru yapmaz."

Harry, Damien'a yalnızca baktı. Çocuğun cüretine inanamıyordu. Harry ondan uzaklaşmadan önce bir anlığına daha Damien'a baktı. Sonra dönüp kitaplarını ve yedek tüy kalemlerini toplamaya başladı. En iyisinin çocuğu görmezden gelmek olduğuna karar vermişti. Ümit ediyordu ki öyle yaparsa çocuk çekip giderdi. Harry, çocuğu odadan fırlatıp atmanın işe yaramayacağını hissetti, Potterlar'dan başka uzun bir nutuk daha dinleme modunda değildi.

Damien, Harry eşyalarını alıp yatağa yürürken izledi. Yatağın dibinde küçük bir sandık olduğunu gördü. 'Onu nasıl fark etmedim' diye düşündü kendi kendine, Harry'e doğru yürümeden önce.

"Harry, konuşmamız gerektiğini düşünmüyor musun?"

Harry dişlerini sıktı. Birinin ona ne yapması gerektiğini söylemesinden nefret ediyordu. Çocukla yüzleşmek için etrafına döndü.

"Hayır konuşmamız gerektiğini düşünmüyorum, ne de olsa konuşacak bir şeyimiz yok o yüzden neden iyi bir küçük çocuk olup toz olmuyorsun."

İncinmiş ya da hakarete uğramış görünmek yerine, Damien'ın yüzünde kocaman bir sırıtma belirdi. Harry afallamış göründü.

" 'iyi bir küçük çocuk', oh adamım, bu kesinlikle ben değilim. Eğer öyle olduğumu düşünüyorsan o zaman seni gerçek bir sürpriz bekliyor." Damien kıkırdadı.

Harry, şu an bastırılmış öfkesi kaynama noktasına ulaşırken kırmızının narin tonlarından birine dönüşmekteydi.

"Dinle ufaklık! Şu an çok da iyi bir modda değilim, o yüzden hayatın değerliyse buradan cehennem olup gidersin!" Harry'nin sesi öfkeyle titredi.