İçimdeki Karanlık / The Darkness Within (1.cilt)

56. Bölüm - İyileşme

56. Bölüm - İyileşme

Ron ve Hermione aralarında fazla konuşmadan Bakanlık'ın ana giriş salonunda  duruyorlardı. Son iki saattir burada bekliyorlardı. Damien ve  Ginny ile birlikte varmışlardı ama Profesör Dumbledore onların duruşmaya  gelmesine izin vermemişti. Onlar da Harry'e ne olduğunu öğrenene dek eve geri  dönmeyi reddetmişlerdi ve o yüzden ana giriş salonunda beklemeye karar  vermişlerdi. Seherbazlardan aldıkları keskin bakışların ardı kesilmemişti. Ron yalnızca onlara kaşlarını çatarken Hermione fazla kaba  olmamaya çalışıyordu.

"Sence ne kadar daha sürecek?" diye sordu Ron sessizce.

"Bilmiyorum" diye cevapladı Hermione.

İkisi de Harry'e yardım etmedikleri için korkunç hissediyorlardı.  Profesör Dumbledore'a her şeyi, yani Harry'e Hortkulukları yok etmede yardım  ettiklerini itiraf etmişlerdi. Fakat Büyüceşûra'nın önünde, bu ortaya çıkan  şey daha da fazla probleme sebep olacağı için ifade  veremeyecekleri söylenmişti.

Ron hareketsiz kalmak için fazla tedirgindi ve volta atmaya devam  etti. Hermione kendisini ona bir şey söylemekten alıkoydu. Sonunda  salona yaklaşan, çıkışa doğru yol alan bir kalabalığın akışını gördüler.  İki genç çocuk çabucak onlara duruşmada ne olduğunu söyleyecek birini  bulabilirler mi diye görmek için ileri atıldılar.

Tanımadıkları birçok yüz gördüler. Ron ve Hermione ortalıkta biraz tuhafça dikilip, Damien  ve Ginny'i gözleriyle yakalamaya çalışarak durdular. Ron nefesini çekerek Hermione'nin elini yakalayıp tuttu. Hemione onun kime gözlerini  diktiğini görmek için o yöne baktı ve kendi ağzının şok ve şaşkınlık  içerisinde açık kaldığını hissetti. Neville iki yanında iki kişiyle  birlikte yürüyordu. İki yetişkinin kolları onun omuzları etrafına  sarılmıştı. Ron ve Hermione bu iki kişiye gözlerini ayıramayarak  bakakaldılar. Kesinlikle Frank ve Alice Longbottom'dılar. Longbottomlar  Bakanlık'ı terk ederken,sersemlemiş bir sessizlik içerisinde izlediler.

"Ne oluyor..." demeye başlarken Ron, Percy ve Ginny'le beraber yürüyen babasını gördüğünde lafının kalanını kısa kesti.

Hermione ve Ron onlara doğru koştu. Hermione gözlerini ona büyük bir  gülümseme veren Ginny'ninkilerle kilitlerken kalbinin hopladığını  hissetti.

"Ginny! Ginny ne oldu?" hem Ron hem Hermione bir heyecan ve sinir karışımıyla ona bağırdılar.

Ginny gülümsemeye devam ediyordu ama hiçbir şey söylemedi. Arkasından  gelen birine bakmak için etrafında döndü. Ron ve Hermione onun bakışını  takip ettiler ve devasa bir rahatlamayla nefeslerini çektiler.

Harry'nin etrafında küçük bir grupla beraber yürüdüğünü gördüler. Etrafına sarılmış, Neville'e benzer şekilde, annesi ve  babasının kolları vardı. Damien yanında yürüyordu, yorgun yüzüne  yapıştırılmış bir sırıtma vardı. Sirius ve Remus, James ve Lily'nin iki  yanındaydı. Hepsi de cehenneme gidip geri gelmiş gibi görünüyorlardı.

Onların daha yakına gelmesini beklemeden, Ron ve Hermione onlara  doğru atıldı. Harry çalı gibi saçları olan kızın ona doğru koştuğunu  görmek için tam zamanında başını kaldırdı. Hermione kendisini ona  atarken kendini hazırlama fırsatı bulamadı. Hırpalanmış ve yaralı  vücudu ani kucaklamaya itiraz ederken birazcık nefes kesti. Hermione  ondan ayrıldı ve ona utanarak baktı. Öyle yapmayı kastetmemişti ama onun  Bakanlık'tan dışarı özgürce yürüyüşünün görüntüsü Hermione'yi  düşünmeden hareket ettirmişti.

"Üzgünüm" fısıldadı ona.

Harry ona sadece yorgunlukla gülümsedi, pek suçlamıyordu.  Ne kadar yorgunluktan bitap olduğundan, hatta ayakta kalmak için bile şu an mücadele ediyor olduğundan kızın haberi yoktu. Ron da Hermione'nin yanına gelmişti. Gözleri parlayarak Harry'e bakıyordu ve onun da sarılmaya yakın olduğu aşikardı. Fakat ona pek de ne  söyleyeceğini bilemeyerek yalnızca gülümsemekte karar kıldı.