[Fic iKON] Airbag #BobJun

Airbag 0 I การพบกัน

ชายหนุ่มตัวสูงหน้าคมเข้มพลิกชิ้นเนื้อหมูที่ค่อยๆเปลี่ยนจากสีชมพูระเรื่อเป็นสีเหลืองนวล มองอาหารในเตาย่างด้วยสายตาเป็นประกาย ก่อนจะจัดการส่งห่อผักที่มีทั้งหมูย่างและเครื่องเคียงอื่นๆเข้าปาก

รางวัลที่อดทนขยันทำงานมาตลอดสามเดือนอย่างไม่มีวันหยุดทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา ดวงตาทั้งคู่ก็มีน้ำเอ่อคลอด้วยความตื้นตันกับความพยายามของตัวเองและความอร่อยของอาหารมื้อนี้

ถึงแม้จะมีสายตาแปลกๆจากลูกค้าโต๊ะอื่นๆลอบมองมาบ่อยๆ แต่เขาก็ไม่สนใจ

ก็หน้าร้านไม่ได้มีป้ายห้ามกินหมูย่างคนเดียวนี่หว่า

หมูย่างห่อผักคำโตถูกส่งเข้าปากอีกครั้ง เขาเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาเช็ดซอสที่เลอะมุมปาก และก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมา

ผู้ชายสวมเสื้อยืดสีขาวและคลุมทับด้วยเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำ กับหมวกสแนปแบ็คสีดำที่ใส่กลับด้านจนทำให้เขาเห็นสายตาที่มองมาได้อย่างชัดเจน

"มองอะไร" เสียงห้าวเอ่ยถามห้วนใส่คนไม่มีมารยาทที่จ้องหมูที่สุกแล้วในจานของเขาอย่างไม่วางตา

แต่งตัวก็ดี แต่มายืนจ้องอาหารคนอื่นด้วยสายตาละห้อยจนน้ำลายจะไหลนี่หมายความว่ายังไงกัน

"เอ่อ....คุณพูดกับผมเหรอครับ" ชายหน้าจืดสะดุ้งตกใจ แล้วจิ้มนิ้วเข้าที่หน้าอกตัวเอง

"แล้วแถวนี้มันมีหมาที่ไหนล่ะ" เขาหลับตานับหนึ่งถึงสามในใจ พยายามข่มอารมณ์ที่เริ่มพุ่งขึ้นสูง

"คุณพูดกับหมาก็ได้เหรอครับ" เสียงแหบเอ่ยถามอย่างใสซื่อ

"ย่าห์!!" เขาหมดความอดทนจนวางตะเกียบในมือลงบนโต๊ะดังปัง แล้วชี้หน้าคนไร้มารยาทแล้วยังกวนตีนอีก

แต่ก่อนที่เขาจะด่าคนตรงหน้าด้วยคำหยาบเท่าที่นึกออก เสียงแหบก็ค่อยๆเอ่ยถามออกมาด้วยความไม่แน่ใจ

"คุณ.....มองเห็นผมด้วยเหรอครับ"

ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเห็นสิ่งลี้ลับใดๆ

ไม่เคยสนใจ

ไม่เคยเชื่อว่ามีอยู่

ไม่เคยคิดเลยว่า...........วันหนึ่งจะมีผี (หรือที่มันพยายามแย้งอยู่ตลอดเวลาว่าเป็นวิญญาณ) ตามหลอกหลอนขนาดนี้

"ไปผุดไปเกิดซะที รำคาญ!!!"

"ผมยังไม่ตายนะครับ"

"แล้วตัวโปร่งแสงแถมไม่มีใครมองเห็นนี่เรียกว่าอะไร??"

"ผมเป็นวิญญาณ และคุณก็มองเห็นด้วยนะครับ"

TBC