Ligaya Revenge

5

maganda yun mga story niya try ninyo

---

"mommy"

Gusto lumondag ng puso ko na makita ang isang bata babae papalapit sakin. agad niya ako niyakap at umiiyak

"mommy. i miss you" kahit humihigbi ay dinig na dinig ko ang kanyang nasabi. kahit ako anak miss na miss na kita. yayakapin ko na sana siya pabalik ng.

"lea" sa malayong boses ay natanaw ko si rance na kakalabas lang ng kanyang opisina

"daddy. bumalik na si mommy" masigla sabi niya sa kanyang ama

"lea. diba sabi ko wala na si mommy" pag sasabi ni rance. gusto ko sumagot na andito ako. ako ito.

"pero daddy siya si mommy" pagpapaliwanag pa ng anak ko

"lea. pls.. wag ngayon pagod si daddy. okay!"

"pero daddy"

"lea. makinig ka sakin!!" nabigla ang aking anak sa narinig. ito yu  una beses ko narinig sinigawan siya ni rance. kailan man at sino man ay wala pwede. sigawan ang anak ko, gusto ko siya pagsabihan kaso wala naman ako karapatan

"yes. daddy" basak balikat sabi ni lea. 

"sorry suzane" bago sila umalis ng anak namin, ganito pala ka sakit makita mo mismo ang anak ko lalayo na sayo, hawak mo na siya kanina nabitawan mo pa. sh*t 

Mabigat ang loob ko ng umalis sa opisina,nang naka uwi na ako. agad ako nagpalit ng damit. at niyakap ko ang damit kanina kung saan umiiyak ang akin anak. kay tagal ko hinintay maramdam ang mainit na yakap ng anak ko. kahit papano. kahit sa damit man lang maramdam ko ang presensya niya. kahit sa pag tulog. yakap yakap ko parin ang damit na iyon.

kinabukas ay maaga pa lang ay nasa opisina na ako. ginawa ko ang ang dapat ko gawin para sa susunod na linggo upang mas mapadali ang plano ko at mapapaaga ang pag kuha ko sa anak ko.

"coffee" isang tasang kape ang dinala sakin

"thank you" pagpapasalamat ko

"sorry ulit  last night"

" para saan yun sorry yun"pag sasabi ko

"sa anak ko. akala niya kasi ikaw
ang mommy niya"

"saan naman yun mommy niya?"

"sorry but to personal"

pero bakas sa kanyang mukha na hanggan ngayon ay may galit at puot parin siya sa nakaraan. well same here. kukunin ko sayo lahat rence to the point wala na mtitira sayo

"okay lang sakin about last  night, sorry din sa tanong ko."

"its okay i have to go"sabi ni rance sabay alis

kring...

kring...

may narinig ako phone at nag nakita ko. phone iyon ni rance

baby girl calling..

nabasa ko ID contact. i know its rude to answer the call of other person. kaya naman kinuha ko yun phone at hinabol si rance

"rance phone mo naiwan mo" sabi ko nang naka pasok ako sa opisina

"ayy salamat"

aalis na sana ako ng narinig ko ang usapan ng mag ama

"yes. daddy go home early anak."

"daddy always proud of you no matter what"

kahit papano sa akin narinig mapapanatag na loob ko na mabuting ama si rance kahit na minsa  na sisigawan niya ito. pero sa lahat ng yun. handa na ang plano ko

--
umalis ako ng maaga. mahaba man ang byehe ay titiis ko makita lang ang mahal ko

may nawala,may bumabalik at may nanatili. pero hindi lahat permamente sa mundo. lahat nawawala. hindi lagi nasa taas minsan nasa baba din. hindi lagi masaya minsan napapasubok din tayo sa hamun ng buhay. pero sa lahat ng dumating at umalis sa buhay natin may natutunan parin tayo

"hi! anak" sabay lapag ng bulaklak at pag sindi ng kandila

"matagal na kita hindi nabibista anak. sorry ha wala si mommy" sabi ko habang hinahimas ang lapida. mukhang pinabaya na ang puntod na ito. marami ng matataas na damo sa paligit. at kung titingnan sa malayo. hindi mo iisip may puntod roon.

"baby boy" ang sakit isipin hindi ma  lang kita nabigyan ng pangalan at pinikita ang mundo sayo anak. sorry kung mahina si mommy. hindi man lang kita pinaglaban.

"alam mo anak nakita ko ate mo kahapon. gusto ko siya yakapin, halikan at makasama kaso hindi pwde eh. may tamang panahon para jan anak.sorry kung ginagawa ko to. gusto lang ni mommy iparasan kay daddy na naranasan ni mommy" at marami pa ako sinabi sa anak ko kahit alam ko wala sasagot. pero ramdan ko kasama ko siya.

"sana mapawad mo si mommy. sa gagawin ko.  para sayo at sa ate mo naman  yun eh" bulong ko sa hangin sabay alis sa sementeryo

"people change.kung naging mabait ka at umabuso sa kabaitan mo. darating ang punot wala ka ng sinasanto "

-----

3-4-16
-vienne