ANKA KRAL 2:FIRTINA İKİZLER

2.BÖLÜM

ARMES;
Elimdeki tokayla sokağın ortasında öylece durup kalmıştım. Hafadaki serinliğin içime işleyişi nedense beni rahatlamış hissettiriyordu. Belki de Sirena'yı görmek böyle hissettirmişti. Bu kızda tanıdık gelen bir şeyler vardı bir yandanda uzak durmam gerektiğini düşünüyordum. Düşüncelerden kurtulul odama geri döndüm. Kendimi yatağa atıp elimdeki tokaya bakıyorken kapı aniden açıldı ve Amy içeriye girdi. Amy girer girmez tokayı hemen yastığımın altına sakladım.
"Armes bir sorun mu var?" dedi Amy.

"Aslına bakarsan var. Geçmişimi iyice merak etmeye başladım. Bunun sebebi az önce o kızı görmem sanırım."

"Hangi kızı?"

"Sirena denen kızı.Onu her gördüğümde ya da düşündüğümde beynim patlıyacakmış gibi hissediyorum"

"Neden onu düşünüyorsun ki Armes?"diye sordu Amy sinirle.

"Amy lütfen. Kıskançlık krizi çekecek durumda değilim. Hem sen kıskanç biri değildin. Ne oldu sana?"

"Bilmiyorum. O kızın senin etrafında olması sinirimi bozuyor"

"Tanımadığım bir kızla aramızda bir şey olamaz. Hem ben senin yanındayım."

"İyiki buradasın Armes."

"Amy lütfen bana neler olduğunu tam olarak anlatır mısın?"

"Bunu yapamam"

"Amy hemen anlat"dedim  sinirle. Neden sinirlendiğini ben de bilmiyordum. Amy şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Birden kendimi çok bitkin hissetmeye başladım
"Amy ben özür dilerim"dedim ve o anda başımda şiddetli bir ağrı hissettim. Acıdan kıvranarak yere yığıldım.

AMY;
Armes'i öyle görünce bir an ne yapacağımı bilmeden donup kaldım.Armes bayıldıktan birkaç saniye sonra havaya yükseldi ve gözleri aniden açıldı. Armes'in gözleri tamamen siyah olmuştu.
"Armes iyi misin?"diye sordum şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak. Armes cevap vermedi ve bana saldırmaya başladı. Daha önce Armes'e anlatmamıştım ama telekinezi yeteneğine sahiptim. Bu yeteneğimle bir yandan Armes'i tutuyor bir yandan da Sirena'yı arıyordum
"Alo. Amy bir sorun mu var?"dedi Sirena.

"Sirena hemen gelmelisin.Armes kendini kaybetti-"cümlemi bitiremeden Armes telefonu parçaladı.
Tam Armes bana vuracakken Sirena odanın içinde belirdi ve "salas tais neo kuizi vendim pro"demesiyle Armes bayıldı.
"Büyüyemi başladın Sirena"dedim donuk bir ses tonuyla.
"Hayır. Ben hep kullanıyordum."dedi Sirena ve elini Armes'in alnına koydu.
"Sen ne zaman bu kadar güçlendin?"diye sordum merakla.

"3 yıldır Armes' i düzeltmek için bir yol arıyordum."dedi Sirena ve Armes' i yatağa yatırdı.

ARMES;
Gözlerimi açtığımda boş bir.arazideydim. Gökyüzü masmaviydi, güneş parıldıyor çimler ve ağaçların yaprakları esen hafif rüzgarla adeta dans ediyor, kuşlar cıvıldıyordu. Biraz ilerideki şelalenin sesi insanın içini huzurla dolduruyordu.
Bulunduğun ortamın güzelliğine dalıp gitmişken ağaçların arasından biri kız biri erkek iki küçük çocuk koşup geldi. 5-6 yaşlarında duruyorlardı.
"Merhaba "dedim yüzümde derin bir gülümsemeyle.

"Merhaba"dedi çocuklar aynı anda.

"Adlarınız ne bakalım?"

"Ben Erica"dedi kız olan.

"Ben de Alec"dedi erkek olan.
Erica bana çok tanıdık geliyordu.
Çocuklarla konuşmaya dalmisken önümüzde bir gorüntü bellirdi. Görüntüde bir spor salonunda iri yarı bir çocuğun bana sataşması vardı. Yavaşça görüntüye doğru ilerledim. Görüntüde aniden etrafım ateşlerle kaplanmıştı ki çocuklar önüme geçip aynı anda"buraya kadar kral Armes. Bu görüntüden uzak durmalısın"dediler. Gözleri tamamen ateşle kaplanmıştı. Çok geçmeden tamamen ateşle kaplanıp üzerime doğru geldiler.
Sarsıcı bir irkilmeyle uyandım ve başmda duran Amy ve Sirena'ya baktım.
"Armes sen iyi misin?"diye sordular bir ağızdan.
"Ben"dedim ve durdum. Derin bir iç çektikten sonra "Ben iyiyim merak etmeyin"dedim. Gördüğüm şeyi düşünüyordum. O görüntü neydi? Neden etrafım ateşle kaplıydı? Kimdi o çocuklar? Bu soruları tekrar tekrar sormama rağmen cevap bulamıyordum. Sirena bana derin bir acıyla bakıyordu. Amy'nin yanıma yaklaşmasıyla acı cekiyormuş gibi hafifçe inledi. Sirena tam kapıya yönelmişken
"Sirena lütfen dur"diyerek ayağa kalktım.
"Armes"dedi Sirena. Sesinde garip bir özlem vardı.
"Seni hatırlıyorum zeki kız"dedim aniden .Sirena ve Amy şaşkınlıkla donup kalmıştı.

********
       Pandorium gezegeni. Günümüz

ALEC;
"Alec sen iyi misin?"diye sordu
Erica.

"Bilmiyorum Erica. Bu insanların kötü olduğunu biliyorum ama burayı işgal etmek bana hiç doğru gelmiyor"

" Aslına bakarsan ben de öyle hissediyorum ama yapabileceğimiz bir şey yok. Bu gezegeni ve insanlarını kurtarmalıyız. Onlar hastalanmışlar. Beyinleri yıkanmış. Karanlığın esiri olmuşlar."

"Evet anne ve babamızın ölümüne neden olan şeyden kurtulmamız gerek"dedim pencereden dışarıyı izlerken. O an zihnimde bir dalgalanma hissettim.
"Erica sanırım Finix'e bir şeyler oluyor."dedim ve gözlerimin kararmasıyla yere yığıldım.

***********
  ARMES;
"Beni bir zindandan kurtardığını hatırlıyorum"dedim Sirena'ya bir adım yaklaşarak. Amy korkulu gözlerle bize bakıyordu.
"Armes sana her seyi anlatmanın vakti geldi."dedi Sirena. Ellerimi tuttu ve konuşmaya devam etti.
"Armes ben dünyaya bağlı bir gezegen olan Pandorium'dan geliyorum. Pandorium eskiden dünyada yaşayan dört efsanevi yaratık tarafından oluşturuldu. Sen de oraya aitsin. Sen anka kralsın"dedi Sirena.
Normalde şaşırmam gerekiyordu ama hiçbir şey hissetmiyordum. Bir boşluk vardı içimde. Sonu olmayan bir boşluk. İçimdeki boşlukta kaybolmuşken Amy'nin sesiyle kurtuldum.
"Armes sana bir şey oldu diye çok korktum"dedi Amy. Bu sırada Sirena gitmişti."Merak etme Amy sen yanımda oldukça bana bir şey olmaz"dedim hissizce. Yavaşça Amy'ye yaklaştım ve onu öptüm .O an zihnimd bir dalgalanma hissettim ve gözlerimin kapanmasıyla olduğum yere yığıldım.