Irresisteble.

HARRY

Ik zie hoe Surraya word meegenomen door de stevige mannen. Ik wil haar helpen
maar ik voel me machteloos. Ik trek zo hard als ik kan aan de touwen van de stoel, maar ik krijg mezelf maar niet los. Ik wil opstaan maar dat kan ook niet. Ik moet alles zien. Ik moet toekijken hoe ze Surraya meenemen.

Een dikke man komt op me afgelopen. Ik een draai tilt hij de stoel met mij er op over zijn schouder. Ik probeer te trappen met mijn benen en te schreeuwen, maar mijn benen zitten vast en er zit tape op mijn mond. Ik word in een paardentrailer gezet. Dan vallen mijn ogen dicht.

Ik word wakker in een donkere ruimte. Ik ben los van de stoel. Ik sta op en loop naar de deur. Ik trap er tegen aan. Geen beweging. Geen één beweging. Niks. Ik schreeuw. Iemand opent de deur.
'Wat moet je?!' Roept een stevige man. Ik kijk hem bang aan. Mijn hoofd word zo rood als een tomaat. 'Oh,' zegt hij. 'Ik snap het al, je wilt haar zien.' Ik knik voorzichtig, bang
voor zijn reactie. 'Oké, loop maar mee.' Hij stapt op me af en trekt me overeind.

We lopen een tijdje al over de gang. We stoppen voor een deur. Ik hoor luid geschreeuw en gegil. De man duwt me door de deur. Ik kijk hem aan. Een vervelende grijns vormt zich op zijn lippen. Hij knipoogt kort en draait de deur op slot. Ik draai me verbaasd om en schrik als ik Surraya zie. Ze zit vast aan een soort machine. Ik ren naar haar toe. 'Pas op!' Roept ze. En dan *BAM*..

Word ik wakker.