Irresisteble.

HARRY

Mijn telefoon trilt. Ik kijk wie het is. Paul. En vier gemiste oproepen van Zayn. Ik neem op.
(H: Harry)
(P: Paul)

P: Harry waar ben je?!
H: Naar huis.
P:  Waarom?!
H: Ik moet even iets regelen.

Snel hang ik op. Straks stuurt hij me terug. Noway.

-

Zuchtend stap ik uit het vliegtuig. Gelukkig ben ik niet herkend door fans ofzo. Door de regen ren ik vanaf het vliegveld naar mijn appartement. Hij komt al in zicht en ik bal mijn vuisten. Wie denkt Surraya wel niet dat ze is?! Een beetje vreemdgaan?! Ik baan mezelf door de andere mensen en pak de sleutel uit mijn broe- Wacht. Ik heb helemaal geen sleutel bij me! Die ligt natuurlijk nog in Amerika, in ons hotel.

Shit, vloekend bel ik aan. Mijn capuchon biedt al geen bescherming meer, ik ben al helemaal doorweekt. Na -zo voelt het voor mij- uren wachten doet Surraya eindelijk de deur open. Ik storm naar binnen en duw haar hardhandig aan de kant. Ze slaakt een gil. 'Aahh! Nee, laat me gaan! Ik wil zo jong nog niet meegenomen worden! Alsjeblieft. Alsjeblieft, Harry zou je toch gaan zoeken als hij er achter komt wie jij bent! Hij zou me komen halen en je vermoorden. Neem me alsjeblieft niet mee!' Smeekt ze.
Wat? Waar heeft ze het over? Ik ben Harry. Ik draai me om en trek mijn jas uit. Ik hang hem op de kapstok. Mijn krullen hangen langs mijn gezicht. Ik voel ze plakken. Ik draai me om naar Surraya. Ze kijkt me aan. 'H- Harry?' Vraagt ze verbaasd. 'Ja?' Zeg ik. Nouja, vraag ik. Ze kijkt me verbaasd aan.

Ik loop naar de woonkamer en ga zitten. 'Waarom ben jij vreemdgegaan?' Vraag ik zo koel mogelijk. Stiekem bal ik mijn vuisten. 'Vr- Vreemdgegaan? Waar heb je het over?' Vraagt ze. 'Je lag met een jongen in bed,' Zeg ik iets harder. Ik houd het niet meer. 'WAT HEB JIJ MET HEM GEDAAN?!' Schreeuw ik woest. Ik sta op en loop op haar af. Ze kijkt
me bang aan en loopt stap voor stap naar achter. Ze knalt tegen de muur aan met haar hoofd tegen het raam. 'Harry, Ik- Ik ben niet
vreemgegaan. Wat bedoel je?' Vraagt ze. Ik zie de angst in haar ogen. Ik kijk haar aan. Snel ontspan ik een beetje en kijk ik langs haar. Naast haar hoofd zit een briefje aan het raam geplakt. Het is geel. Ik steek mijn hand er naar uit. Ze gilt. 'Sla me niet! Alsjeblieft!' Ze houd haar handen beschermend voor haar hoofd. 'Rustig maar. Ik zou je nooit slaan! Natuurlijk niet.' Ze kijkt naar mijn hand. Die het gele briefje vastpakt. Verbaasd lees ik wat er op staat..