Met haar volledige aandacht op haar werk gericht werkte ze al uren door. De tijd tikte alsmaar verder. Onderhand was de avond al gevallen. De zon was onder en de maan scheen hoog aan de lucht. Het werkt stapelde zich alleen maar op. Als de klok 22:00 aangaf stond ze op. Ze had er genoeg van. Ze maakte haar kantoor wat netter en sloot af. Met het geluid van haar tikkende hakken op de vloer liep ze naar de lift, om zich naar de uitgang te bevinden. Ze zei enkele beveiligers gedag en liep gauw naar haar auto.
Thuis aangekomen zag ze het licht nog branden binnen. Met trillende handen van de koud stak ze haar sleutels snel in het slot. Ze gooide haar schoenen uit en liep verder naar binnen. In de woonkamer groetten ze haar broers met een kus op de wang. "Yumn je moet er mee ophouden om tot zo laat te werken." "Ik heb echt geen zin in gezaag aan mijn hoofd Chaib. Ik ben hartstikke moe en heb koppijn. Je weet dat ik het werk graag doe." "Ik weet het lieverd, maar je bent nog jong en werkt al zo hard." "Chaib heeft gelijk Yumn, je moet het wat rustiger aan doen." "Ik ben graag bezig Amr en ik wil dat papa's bedrijf goed blijft lopen. Ik wil dat hij trots op mij is." Met haar gedachten bij haar vader kreeg ze vochtige ogen. "Yumn, papa is op de betere plek nu. Hij kijkt op je neer." "Ik weet het." antwoorden ik met een zucht."Waar is mama?" "Ze slaapt al. Ze was moe." "Ik ga ook dan maar mijn bed in. Morgen weer vroeg op."
08:23 gaf de tijd aan. Met een beker koffie in m'n hand reed ik naar het bedrijf. Zalig is de koffie 's morgens, hier kan ik nou echt van genieten.
Op kantoor nam ik een paar bladen door. Om 09:00 had ik een afspraak met een klant. Ik had nog even de tijd om wakker te worden. "Met Yumn." nam ik de telefoon op. "De heer Mathali is aanwezig mevrouw." "Stuur hem maar naar binnen."
"Binnen."antwoorden ik nadat er geklopt werd. Met mijn hoofd nog volledig bij de bladen hoorde ik iemand voor me zitten. "Aangenaam mijn naam is Yu..." Er van uitgaand een man van in de 50 te zien keek ik op. Daar wat niks van waar was. Een knappe man van in de 30 stak zijn hand uit. "Rafeeq Mathali." Snel schudde ik zijn hand. "Yumn Astili. Wilt u wat drinken? Thee? Koffie?" "Koffie graag." Ik belde mijn secretaresse voor een koffie. Ze klopte even later op de deur en bracht de koffie naar binnen en vertrok weer.
"De enige echte Yumn Astili. Of zou ik zeggen wat de mensen vinden?" "Wat vinden de mensen?"vroeg ik geïnteresseerd. "De gevreesde Yumn Astili." Met gefronste wenkbrauwen keek ik hem aan. "Dit is nou eenmaal de zakenwereld. Op zijn tijd moet je nou eenmaal hard zijn. Dat zou jij goed moeten weten of niet soms?" Een grijns kwam op zijn gezicht. "Waarvoor ben je gekomen Rafeeq?" Ik zetten mijn serieuze gezicht op en ging gauw recht zitten. "De zaken zijn niet zoals afgesproken Yumn."kwam er serieus uit zijn mond. "Alles is gegaan zoals afgesproken. We hebben alles besproken met jouw vader." "Dat is het nou net, mijn vader is niet de baas meer. Hij is met pensioen en nu neem ik de leiding over." "Alles staat al op papier niks kan veranderd worden. De deals gaan door." Rafeeq boog wat naar voren en plaatste zijn armen op het bureau. Met zijn twinkelende grijze ogen keek hij haar aan. "Dat zien we dan nog wel." "U weet de deur te vinden meneer Mathali. Fijne dag verder." Ik laat me totaal niet uit het veld slaan door hem. Rafeeq keek haar nog een paar seconden aan en liep met grote stappen naar de deur. "U hoort nog van mij Astili."
Hard aan het werk was wat ik deed. Elke dag weer. Dit bedrijf moet aan de top blijven. Ik wil dat iedereen herinnert wie Yumn Astili is. Yumn Astili de opvolgster van Mohamed Astili.
