İçime Dökülenler..

Ne öyle Ne böyle

Mevsimler gitti ömrümden

Kaybettiğim anlar kazandıklarımdan çok daha fazla

Saniyenin vurduğu kalp şimdi öylesine ağır ve öylesine yorgun ki

Tek başına yaşamayı öğrendi, ne garip

Artık uçsuz bucaksız çölün ortasında yapayalnız ve bedbah bir vahaya uzanıyor

Yaşattıkların açmaya hazırlanan bir meyvenin yaz güneşinde çiçek vermesi gibi,
alıp götürdüklerin ise sadece ama sadece kuru bir ekin tanesi..

Ve bensiz yürüyorum bu yolda, yarım bıraktığın sensiz..