Summer Love ~ B-Brave (NL)

14. They Go...

                                                              Hoofdstuk 14

                                                                 They Go...

Michelle Pov:

Iedereen is gewoon niet om te genieten! Jai en Sophie lopen langs elkaar heen en negeren elkaar echt compleet! Ik vraag me af wat er is gebeurd tussen die twee! Kaj praat niet meer en met moeite krijgen we hem nog aan het eten, maar als het aan hem lag, deed hij dat ook niet meer... Komt het alleen door Fay? Of Lara? Of… Zou ik er mee te maken hebben…? En Dioni... Het gaat echt niet goed tussen ons! Hij is alleen maar continue met die Fay bezig! Al merk ik wel dat zij niet steeds naar Dioni toetrekt, maar volgens mij wilt ze stiekem de aandacht van Kaj. Kaj is echt dom... Ik zeg wel steeds dat ik Fay niet mag, maar... Volgens mij is ze wel heel lief en ze past echt leuk bij Kaj! Zelfs Cassius en Sam zeggen dat! Of ze zeggen het alleen maar om me een plezier te doen... Uit het niets worden mijn gedachten vol met problemen ruw verstoord door iemand die vol tegen me opknalt, waardoor ik keihard op de grond val. 'Waarom moest ik ook zo nodig in de hal van het hotel staan?' Mopper ik geïrriteerd. 'Oh, sorry Michelle! Het spijt me!' Zegt een jongensstem die ik wel aan een persoon kan linken. De jongen pakt me bij mij armen en helpt me met opstaan. 'Dank je Jai!' Zeg ik en lach even kort naar hem. Mijn mondhoeken gaan meteen omlaag als ik hem met zijn rugzak en tas zie. 'Wat ga jij doen?!' Roep ik verbaasd! 'Weg...' Zegt hij kortaf en heeft de deurklink van de hoteldeur al vast als ik hem bij zijn pols grijp. 'Wat?! Waarom?! Jai, wat bezielt je?!' Roep ik verward. 'Gewoon, met Dioni en Kaj naar Dioni’s familie hier in Spanje! We kunnen het gewoon niet meer aan! Laat ons gewoon, oké!' De laatste zin komt er nogal boos uit, waar ik best wel van schrik. Jai loopt haastig het hotel uit. Ik leun radeloos tegen de muur aan en laat me langzaam naar beneden zakken. Eén voor één stromen de tranen over me wangen. Ik weet gewoon geen raad. Wat moet ik doen? Wat moet ik doen om ze tegen te houden? Ik weet het niet! Opeens holt er iemand me weer snel voorbij. In een abnormale snelle reflex, strek ik mijn arm uit naar zijn pols, die ik ook vastgrijp. Ik merk pas dat ik Kaj's pols vastheb, als ik naar boven in zijn ogen kijk. 'Michelle... Hé, wat zit je hier nou?' Vraagt hij opeens heel bezorgd. Zijn gehaaste blik van net is compleet verdwenen. Hij laat zijn tas vallen en knielt voor me neer. Hij wrijft zachtjes met de rug van zijn hand over mijn wang om mijn tranen weg te vegen. 'Die zijn toch nergens voor nodig?' 'Waarom... Waarom gaan jullie weg?' Snik ik. 'Je hebt wel recht om het te begrijpen! Jai kan Sophie niet langer onder ogen komen. Sophie heeft hem afgewezen toen hij eindelijk de moed vond... Hij dacht dat het wel wederzijds was, sterker nog... Hij was ervan overtuigd! En als je van zoiets overtuigd ben... Komt de klap hard aan als het niet zo is!' Ik knik begrijpend en Kaj vervolgt zijn uitleg. 'En Dioni, nouja... Dat begrijp je misschien wel...' Ik schud meteen hevig mijn hoofd. 'Hij... Hij praat niet tegen me hoor!' Snik ik weer en opnieuw druipen een paar tranen uit mijn ogen. 'Zijn daar die tranen voor? Dioni die weggaat?' Heel langzaam, en bijna onzichtbaar, knik ik. Maar Kaj ziet het en zijn mondhoeken krullen omhoog. 'Nouja, euh... Weet je dat hij verliefd is?' Weer knik ik en went mijn gezicht af naar de grond. 'Nou, het meisje is waarschijnlijk verliefd op een ander... En dat doet hem natuurlijk ontzettend veel pijn, omdat het zijn eerste echte liefde is!' Ik wist het! Ik wist het al die tijd! Fay... Maar ze is verliefd op Kaj! Hoe kon ik in het begin nou ooit denken dat hij mag zag staan? Hoe kon ik zo stom zijn?! 'Je weet wie... Of niet?' 'Ik denk het wel...' Zeg ik zachtjes zonder Kaj aan te kijken. 'En tja... Mijn reden weet je wel, het komt niet door wat er tussen ons is gebeurd gisteravond. Dat zal nooit meer gebeuren en dat kunnen we beter vergeten, oké?’ Ik knik voorzichtig. ‘Laat me maar weggaan van hier en dan waaien mijn problemen echt zo over!' Kaj staat op en pakt zijn tas weer op. Hij helpt me overeind komen, net als Jai deed, en verlaat ook het hotel. Ik weet dat ik ze niet kan tegenhouden, hoe graag ik het ook zou willen! Ik kan hun problemen niet oplossen! Ik loop mokkend terug naar de liften. Terwijl ik wacht op de lift, zie ik hoe buiten Jai en Kaj al in de taxi stappen. Ik vraag me af waar Dioni is... De liftdeuren springen open en ik knal natuurlijk weer tegen iemand aan, door mijn gedachten die me vreselijk afleiden. 'Sorry...' Mompel ik. 'Tot ziens Michelle...' Zegt de jongensstem die ik maar al te goed ken. Als ik opkijk, kijken Dioni's ogen me recht in de mijne aan. Het is geen sarcasme, het is een gemeende 'tot ziens' met pijn om het afscheid, pijn om de vaarwel! Ik sla mijn armen om hem heen. Ik merk dat hij verstijfd van mijn actie, maar al gauw laat hij zijn tas vallen en legt zijn handen op mijn rug. We kunnen beter maar goed afscheid nemen, dan met ontwijken. 'Dioni?' Vraagt ik met een brok in me keel. 'Mm?' Is alles wat er uit zijn keel komt. 'Het spijt me...' Fluister ik in zijn oor. Hij laat me opeens los, als de liftdeuren zich weer willen sluiten. Ik hou ze nog net tegen, terwijl Dioni zijn tas oppakt. Hij kijkt weer recht in mijn ogen en loopt de lift uit. Ik voel dat er geen woord meer uit zijn keel gaat komen, maar mijn gevoel heeft het ook wel eens mis gehad. Zoals nu... Net voordat hij de deur van het hotel opent, kijkt hij weer om naar me terwijl ik nog in de lift sta te wachten tot de deuren dichtgaan. 'Het spijt me dat ik me anders heb voorgedaan Michelle! Het spijt me dat ik meer met Fay optrok dan met jou... En het is raar dat ik dat deed... Jij houdt misschien niet van mij… Maar ik nog steeds heel veel van jou!' Mijn hoofd slaat lichtelijk op hol. Ik wil nog vragen wat hij bedoelt, want het klinkt nogal verwarrend, maar de liftdeuren sluiten zich. De laatste glimp van Dioni's ogen die me vertelde dat hij de absolute waarheid sprak. Daar zou ik het nu mee moeten doen...