Summer Love ~ B-Brave (NL)

25. I Ever See You Again?

                                                             Hoofdstuk 25

                                                      I Ever See You Again?

Michelle Pov:

‘Het doosje… XTC en Cocaïne… Het inmiddels lege doosje…’ Elke zin van mij wordt zachter en ik grijp naar mijn hoofd. ‘Niet teveel denken, Mies!’ Zegt Fay en streelt geruststellend over mijn rug. ‘Maar wat hebben wij ermee te maken?!’ Roept Sophie op een gegeven moment. ‘Eén van die...' Weer een steek in mijn hoofd. 'Eén van die mannen zag dat ik ontdekte wat in het doosje zat... Illegale drugs... Toen ze erachter kwamen dat ik wist waar ze mee bezig waren hebben ze onze auto onklaar gemaakt... We waren bijna dood!' Alles... Echt alle herinneringen komen naar boven, maar pijnlijke steken erbij. 'Michelle, doe rustig aan! Vertel later nog maar verder... Maar wat zijn ze nu met ons van plan?' Ik kijk even naar de grond. 'Ze... Ze gaan ons dumpen... Omdat wij ze kunnen verlinken aan de politie...' Ik hoor Sophie slikken. 'Du... Dumpen...?' 'Meer weet ik ook niet, mijn Spaans is niet zo goed als dat van Dioni…' Even voel ik mijn hart breken. 'Dioni...' Uit het niets schieten er tranen in mijn ogen. 'Oh, Mies!' Sophie trekt me in een knuffel. Misschien zie ik hem nooit meer terug... Hij weet niet waar we zijn! Ik had nooit weg moeten gaan! Zijn lieve knuffels en prachtige bruine ogen... Ik zie ze misschien nooit meer... Ik voel een brok in mijn keel. Ik mis hem... Als ik ooit weer bij hem mag zijn... Dan laat ik hem nooit meer gaan! Dan blijf ik bij hem! Voor altijd!

Jai Pov:

Kaj en ik zijn ook in een busje gedumpt. Als onze auto start verwacht ik dat we een andere kant op zouden rijden dan het andere busje, maar we rijden zowat dezelfde weg. Ons busje volgt het andere busje. Mijn meisje zit in dat busje... Nou, nog niet honderd procent mijn meisje... Misschien wordt ze dat ook nooit meer als ik haar nooit meer terug zie...

Samuel Pov:

Ik merk dat met elke minuut Dioni paniekeriger wordt. ‘Dioni, rustig! We moeten gewoon goed nadenken…’ Dioni die een eindje verderop loopt, draait zich meteen om. ‘GOED NADENKEN?! JOUW MEISJE IS MISSCHIEN VEILIG IN HET HOTEL, MAAR DE MIJNE IS SPOORLOOS! IK BLIJF NIET ZITTEN EN DENKEN, IK MOET ACTIE ONDERNEMEN ANDERS VIND IK HAAR NOOIT! EN IK WIL HAAR TERUG, TERUG BIJ MIJ…’ Opeens stopt Dioni met praten, blijft abrupt stilstaan en kijkt naar de grond. Hij bukt om iets op te pakken, maar ik kan niet zien wat… Cassius en ik versnellen ons lopen en stoppen naast Dioni. Hij heeft een wit armbandje met steentjes in zijn hand. In een flits gaan mijn gedachten terug naar het vliegveld in Nederland. Toen we langs de douane gingen en die meiden al hun sieraden af moesten doen. Michelle had echt veel armbandjes toen om… Inclusief… DEZE! ‘Ze was hier…’ Mompelt Dioni zachtjes. Ik hoor hem slikken. Hij stopt het armbandje in zijn broekzak en kijkt mij en Cassius aan. ‘We gaan door met zoeken! Ze kan niet ver weg zijn van hier!’

Michelle Pov:

Ik wrijf met mijn linkerhand over de rechter zoals Dioni dat altijd deed. Dan pas merk ik op dat ik een armbandje om mijn pols mis. Hoe kan dat nou weer? Voordat we het busje in werden gesleurd, had ik hem toch nog om? Ik kijk even op de grond, maar zie niks liggen. ‘Wat is er Michelle?’ Vraagt Fay. Ik schud mijn hoofd. ‘Niks, ik mis gewoon een armbandje.’ Fay kijkt ook even voor de zekerheid op de grond. Totdat het busje opeens met een ruk tot stilstand komt. ‘Wat krijgen we nu weer?!’ Roept Sophie pissig. Ik kijk even om me heen. Dit is gewoon dezelfde plek als waar we bijna de dood hadden gevonden met onze kapotte auto! De vangrail van de bocht is nog steeds kapot. Achter ons horen we hoe een ander voertuig met piepende banden tot stilstand komt. We kijken door de achterruit en zien een zelfde busje met Kaj en Jai erin. Een van onze portieren wordt open gegooid en twee enge, griezels trekken Fay uit het busje. ‘BLIJF VAN ME AF, KLOOTZAKKEN!’ Schreeuwt ze en spartelt hevig tegen. De mannen zijn samen veel te sterk voor Fay en als Fay uit het busje is, wordt het portier weer dichtgesmeten. De man die nog achter het stuur zit, begint te lachen. Ik schend hem een blik van woede. Paniekerig kijk ik met Sophie achter ons en zien nog net hoe Kaj uit het andere busje wordt getrokken. Plots voel ik me weer heel erg duizelig worden en probeer normaal te gaan zitten. Van buitenaf hoor ik geschreeuw van Fay en plotseling een klap. Ik moet kijken wat er gebeurd, maar mijn hoofd werkt echt niet mee. ‘Soof… Sophie…’ Pas na de tweede keer hoort ze me en ze houdt me nog net overeind voor ik me tegen de vlakte voel gaan. ‘Michelle! Alsjeblieft! Doe rustig aan!’ Ik knik voorzichtig en voel de duizeligheid alweer iets afnemen. Even kijk ik toch nog uit het raam. Net op dat moment dat ik zie hoe Fay en Kaj worden vastgebonden bij hun voeten en handen, start ons busje en die achter ons, met nog alleen Jai erin, en rijden we op een snel tempo weg.

Fay Pov:

Net als bij mij het laatste touw wordt aangetrokken, lachen de mannen tevreden. Dan lopen ze met diezelfde lach heel rustig weg door de bossen achter ons. Ik probeer te bewegen, maar de touwen zitten veel te strak! ‘Kaj… Laten ze ons nu omkomen van de honger…?’ Vraag ik zachtjes. ‘Ik weet het niet Fay. Ik weet niet wat hier aan de hand is…’ Ik vertel Kaj over wat Michelle aan mij en Sophie vertelde. ‘Meen je dat?’ Is zijn zachte reactie. Ik knik. Ik schrik als ik Kaj’s andere wang zie die ik eerst niet kon zien, omdat ik naast hem zit. Hij zit helemaal onder het bloed van de klap die hij net kreeg van zo’n griezel, omdat Kaj flink tegenwerkte. ‘Kaj! Je wang!’ Roep ik bezorgd. ‘Het is niks…’ Zegt hij en draait snel zijn gezicht weer terug. ‘Tuurlijk wel! Straks bloed je misschien nog dood! Kaj! Ik kan je niet missen!’ Mijn woorden doen hem pijn, dat zie ik als er een traan over zijn gezicht loopt. ‘Fay, je komt hier doorheen, jij komt hier levend weg! Jij redt je, echt waar…’ Zijn woorden zijn zo zacht en pijnlijk. ‘Kaj… Niet zeggen! Wij komen hier samen uit! Wij redden ons! Ik laat je niet achter! We komen hier samen uit! Of we blijven hier samen voor altijd…'

_____________________________________________________________________________

En we zijn er weer! :)

Sorry voor de extreem lange break, maar nu heb ik eindelijk lekker vakantie en ben ik van plan dit verhaal af te ronden! Maar er komen nog wel een paar hoofdstukjes denk ik!

Laat maar horen of jullie het nog leuk vinden...

Liefs x Michelle