Summer Love ~ B-Brave (NL)

18. We're Saved?

                                                              Hoofdstuk 18

                                                              We're Saved?

Fay Pov:

Ik voel mezelf bijna wegzakken, maar Kaj houdt me nog net vast. De hitte van het vuur dat vanuit de afgrond naar de lucht stijgt, streelt mijn huid. Sophie's tranen worden steeds weggeveegd door Jai, maar ze blijven maar stromen. Een traan van mij spat kapot op de grond. Dioni lijkt wel in shock. 'Fay... Ze zat toch niet...' Dioni's woorden blijven steken in zijn keel. Ik knik zachtjes. Dioni wilt door de dichte rook naar de reling rennen, maar Kaj houdt hem tegen. We zijn omgeven door rook, we moeten blijven staan, want de afgrond is niet meer te zien. Dioni rukt zich plotseling los uit Kaj's greep en rent de rook in. 'DIONI! NEE!' Roep ik nog wanhopig, maar ik weet dat het geen zin meer heeft.

Dioni Pov:

Ik baan me een weg door de rook. Ik moet er van kuchen als ik adem probeer te halen. Het lijkt ook alleen maar heter te worden, hoe dichterbij ik bij de afgrond kom. Als ik bij de kapotte reling sta, heb ik weer een beetje normaal zicht. Als ik naar beneden kijk, zie ik de auto liggen. Hij staat in vuur en vlam, er is niets meer van over... Net als van Michelle... Mijn tranen stromen hopeloos over mijn wangen. Ik wil dit niet! Als ik bij haar was gebleven... Was ze er nu nog geweest, dat weet ik zeker! Wat ben ik toch een sukkel! Nee, dat is veel té zwak uitgedrukt! Ik ben gewoon een klootzak! Ik veeg mijn tranen weg. Ik staar naar de brandende auto die op de bodem ligt, als ik plots iemand hoor kuchen, en ik ben het niet! De anderen staan te ver weg om überhaupt te horen. Het komt onder me vandaan. Ik ga door mijn hurken en kijk of de rand heen. Er zit iets, een paar meter onder me op een kleine rots die uit de zijkant steekt. 'Hallo?' Roep ik. Opeens zit er beweging in en kijken een paar heldere, groene ogen mij aan. 'MICHELLE!' Roep ik als ik haar gezicht zie. Een kleine lach verschijnt op haar lieve gezichtje. 'IK KOM JE HALEN, DAT BELOOF IK JE!' Ik kijk om me heen. Het is donker, de rook zit in de weg, durf ik wel af te dalen? Ik adem diep in en ga op mijn knieën zitten. Ik draai me met mijn rug naar de opening toe en laat me voorzichtig de wand af zakken. Ik voel dat mijn voet een kleine ondersteuning vindt. Beetje bij beetje laat me ik steeds dichterbij naar Michelle zakken. Ik wil mijn voet op een andere rots zetten, maar die raakt meteen los als ik mijn gewicht erop wil zetten en klettert de diepte onder me in. Ik schrik me rot en adem snel in en uit. Als ik val... Ben ik er geweest! Ik probeer mijn voet op een andere rots te zetten en deze houdt me gelukkig wel! Nog een paar rotsjes en ik ben bij Michelle! Ik zet mijn voet op haar rots die uit de muur steekt en spring erop. Ik sla mijn armen om Michelle en trek haar in een knuffel. Ze piept en verschrikt laat ik haar los. Haar gezicht zit onder de schrammen, net zoals haar armen en benen. Ze heeft wonden op haar onderbenen, die nog steeds bloeden. Ik moet het bloeden tegenhouden! Ik kijk paniekerig om me heen. Het zweet staat op me voorhoofd door de hitte. Opeens horen we een harde klap. Het komt bij de auto vandaan. DE MOTOR! We moeten hier snel weg! Als de motor knalt... Zijn we er geweest als we hier blijven! Ik trek mijn shirt uit en scheur hem in stukken. Ik verbind elke wond die ik kan verbinden met de delen van mijn shirt. En nu moeten we hier weg zien te komen! Ik help Michelle met opstaan. Ik kijk naar boven voor de beste manier om omhoog te komen. 'Dank je...' Mompelt Michelle zachtjes. Ik kijk weer naar haar en glimlach naar haar. 'We kunnen niet klimmen in jouw staat...' Zeg ik als ik het gevoel krijg dat we hier waarschijnlijk niet weg zullen komen. Michelle begrijpt mijn gevoel en kijkt me aan met zo'n blik dat ze er ook bang voor is. Ik zucht hopeloos. Ik kijk naar de brandende auto en er volgt weer een knal. De volgende kan fataal zijn! Michelle pakt opeens mijn hand. 'Dioni?' Ik kijk haar aan. 'Ja?' Even valt er een stilte en horen we niets anders dan het geknetter van het vuur. 'Ik hou van je...' Fluistert ze. Mijn hart maakt een enorme sprong. Zei ze dat echt? Zei ze zojuist dat ze van me houdt? 'Het spijt me... Ik dacht dat je verliefd was op Fay! Maar je bent blijkbaar verliefd op iemand anders... Fay vertelde niet op wie... Maar ik hoop dat ik goed zit...' Zegt ze en legt haar hand op mijn borst, precies op de plek van mijn hart. Een brede lach is echt niet te onderdrukken. 'Ik ben verliefd op jou...' Zeg ik en pak haar hand die op mijn hart rust. Ze lacht en ik weet wat het laatste is wat ik wil, voordat ons leven hier stopt. Michelle staart weer naar de auto en kucht weer even. Ik pak haar kin vast en zet een stap dichterbij. Ik voel haar zware ademhaling tegen mijn gezicht aanbotsen, zo dichtbij is ze. Dit voelt zo vertrouwd! Zachtjes druk ik mijn lippen op die van haar. Wow, ze zijn zo perfect! Alleen in mijn fantasie waren ze al perfect, maar in het echt... Zijn ze gewoon helemaal perfect! Nog even blijven we zo staan. Als het zo moet eindigen, dan tenminste met het meisje waar ik van hou! Opeens wordt Michelle's haar ruw door elkaar gewaaid en ook ik voel een harde wind over me lichaam glijden. Ik laat haar los en hoor het harde geluid van een helikopter. We kijken beide naar boven en een gele reddingshelikopter daalt af naar onze hoogte. Als hij precies naast ons is, zwaait de deur open. 'SNEL! SPRING ERIN!' Roept Fay en wenkt ons. Ik til Michelle op in mijn armen en ik loop wat naar achteren. Ik adem diep in. Ik til mijn voet op en sprint naar de rand van de rots. Ik zet me af en spring naar de helikopter. Michelle verbergt haar gezicht tegen mijn borst aan, bang voor het ergste. Ik stap precies op de rand en Fay trekt me snel naar binnen en duwt de deur dicht. De helikopter vliegt snel omhoog en dan horen we die keiharde klap! De hitte heeft de motor van de auto bereikt. Een seconde later en we waren er geweest! Maar daar moeten we niet meer aan denken! We zijn veilig, allemaal!

_____________________________________________________________________________

Hoihoi! EINDELIJK EEN HOOFDSTUK, YESS!

Maar ik schrijf abnormaal weinig door school en alles... Sorry...

Ik doe echt mijn best, maar het zou wat langer kunnen duren voordat er weer een hoofdstuk zal komen... Sorry, ik doe echt mijn best!! Ik hoop dat het verhaal nog steeds leuk genoeg is om te wachten en te blijven lezen?

Xxx Michelle