Moordvrouw~Expeditie~Robinson

Hoofdstuk 1- Het begin

De kandidaten 10 kandidaten zitten verspreid over 3 helikopters. In de eerste helikopter zaten Carla, Frits, Menno en Pieter. Ze zaten op zo'n 15 meter hoogte van de zee. De helikopter was half open dus er kwam veel wind naar binnen, maar desondanks was het niet koud. In de tweede  helikopter zaten Bram, Fenna en Merel. Zij vlogen een heel eind van de eerste helikopter af. Het was ook niet de bedoeling om vlak achter elkaar op plaats van bestemming aan te komen. Waar ze naar toe vlogen was nog een raadsel. Ze wisten wel dat het een heel stuk van huis zou zijn, hier was het namelijk erg warm en ze vlogen boven een helder blauwe zee. In de verte zagen ze een eiland liggen alles was er groen en zo te zien was het dicht begroeit. In de derde en tevens ook laatste helikopter zaten Evert, Samantha en Liselotte, de kandidaten wisten dat ze op bestemming zich in twee groepen moeten splitsen: kamp Noord en kamp Zuid het noorder kamp was in bezit van een rode vlag en kamp zuid hadeen gele vlag. De mensen in de eerste helikopter zagen nu heel duidelijk het eiland liggen. Ze merkte ook dat de helikopter steeds lager begin te vliegen en hij bleef hangen zo'n tien meter boven het water. Op eens riep de piloot van de helikopter "we zijn op bestemming jullie kunnen springen en richting het eiland zwemmen."

Carla

We zitten in de helikopter en we horen van de piloot dat we moeten gaan springen. Ik kijk naar onder we zweven toch nog best hoog boven het water. Ik heb nooit zo van hoogtes gehouden laatstaan nu. We hebben allemaal een drijfvest aan zodat we niet kunnen verdrinken. Ik kijk naar de rest van de kandidaten in de helikopter. Ik zie Menno zitten hij ziet er beroerd uit ik weet dat hij net als ik hoogtevrees heeft. Ik oak Frits zijn hand stevig vast. Hij kijkt me aan en vraagt "gaat het wel je ziet er een beetje gespannen uit?" Ik kijk hem express niet aan en zeg "ja hoor het gaat prima." Ik weet heus wel dat deze hoogtevrees nog een probleem kan worden deze expeditie maar dat betekent niet dat ik ook miet laten merken dat ik bang ben. Ik zie links van me Pieter opstaan hij staad op het punt om te gaan springen maar dan houd Menno heb tegen. Hij geeft hem nog gauw een knuffel en wenst hem succes. En hop daar gaat Pieter een paar seconden later horen we een plons en dat is het teken dat Pieter geland is en dat de volgende kan gaan. Menno kijkt nog steeds een beetje benauwd, maar zet zich over zijn angst heen en springt uit de helikopter. Nu zijn alleen Frits en ik nog over, Frits geeft een gebaar dat ik eerst mag. Met een brok in mijn keel stap ik naar de rand van de helikopter een voor ik het weet voel ik mezelf vallen tot ik een diepe plons hoor en ik in het water beland.

Fenna

Ik, Bram en Merel zaten in de helikopter, een stuk in de verte zagen we een andere helikopter weg vliegen. Ik keek naar beneden maar we vlogen nog te hoog om te kunnen zien of de andere daar waren. Op een gegeven moment vertelde de piloot dat we moesten gaan springen. Naast mij hoorde ik Merel sliken. Zelf heb ik geen last van hoogtevrees, ik kijk naar Bram maar zo te zien had hij geen problemen met de hoogte, of hij hield zich gewoon groot.
Ik zag de piloot een seintje gevenn dat de eerste mocht gaan springen. Tot mijn grote verbazing stond Merel als eerste op ze ging aan de rand van de helikopter staan keek nog even om en zwaaide naar ons en daar ging ze. Niet snel daarna stind Bram ook op nu hij zo naar beneden keek leek hij er meer moeite mee te hebben dan hij eerder liet zien. Maar ook hij sprong de helikopter uit. Ik hoor de hem nog schreeuwen "I BELIVE I CAN FLY!" En toen hoorde ik een plons. Langzaam loop ik ook richting de rand ik kijk naar beneden het is best hoog maar daar heb ik geen moeite mee dus ik groet nog een keer naar de piloot en spring de andere achterna. Het water is erg warm als ik boven kom schijnt de felle zon in mijn gezicht. Ik kijk naast me en zie dat Bram en Merel al een stukje verder gezwommen zijn, ik zwem hun richting in. Het haar van Bram hangt plat tegen zijn gezicht aan in tegenstelling tot normaal dan is zijn haar een en al krul. We zwemmen een stuk verder het is toch nig een heel stuk zwemmen en al snel raak ik vermoeid. Ik raak een stuk achter op Bram en Merel. Na een tijdje raakt Merel ook wat achterop, maar Bram die ver voorop zwemt lijkt het niet in de gaten te hebben. Bij de laatste paar meter trek ik een sprintje en voel al snel zand onder mijn voeten.

Evert

Ik sta aan de rand van de helikopter en kijk naar beneden Liselotte en Samantha zijn al voor mij gesprongen. Eigenlijk heb ik heel veel hoogtevrees maar dat heb ik nooit echt laten merken, mijn hart bonkt in mijn keel ik hoor Liselotte van beneden scheeuwen dat ik moet springen. Dus ik haal diep adem en laat mezelf als een potlood vallen. Ik voel mijn voeten in het water komen en daarna ook de rest van mijn lichaam.

En daarmee begint officieel de expeditie.

Heeyy mensen,

Ik hoop dat jullie dit een leuk verhaal gaan vinden, tips zijn altijd welkom natuurlijk. Dus geniet er van en vergeet niet te stemmen.;)

Xx van mij