Minik parmaklı, küt saçlı bir kız.. Ses tonu filmlerdeki gibi sevimli.. Pembe tokasıyla ayırdığı saçını düzeltti.. Oldukça düzenli sıraladığı çantasından küçük bir kitap çıkardı.
Zil sesiyle nihayet aradığı fırsatı buldu ve :
-Öğretmenim ?
Ne kadar heyecanlı ve iştahlı olduğunu ses tonundan anlayabiliyordum. Belli ki elindeki kitap onu oldukça keyiflendiriyor.
-Efendim Doğacım.
-Bu kitabı biliyor musunuz?
Elime aldım. Kitabı ilk kez görüyordum. Bizim zamanımızın klasik çocuk yazarlarından değil. Çizgi resimlerle oluşturduğu karakterleri var. Ama kitabı alır almaz belki isminden belki de Doğa'dan kaynaklı içim ısındı.
-Charlie'nin Çikolata Fabrikası. Daha önce duymadım ama ismi çok ilgimi çekti. Peki konusu ne?
• Benimle ortak bi alan oluşturmak isteyen , iletişim kurmaya çalışan bir öğrenci. Ve bunu yaparken oldukça istekli. Ne kadar içten olursa olsun "Şu anda çok meşgulum, masama bırak bi ara bakarım. " deseydim yine böyle hevesli devam eder miydi? Bir sonraki kitap için aynı performansı göstermeyecekti. Deneme 1 başarısız olunmuştu.
-Kitap çok güzel. Fakir bir ailde yetişen bir çocuğun başına gelenler. Aç gözlü olmamayı, elindekilerle yetinmeyi, umut etmeyi, en değerli hazinenin aile olduğu.. Bir çok şeyi anlatıyor.
-Kitabı okuduktan sonra bana verir misin? Çok merak ettim.
-Tabiiiiii !
Bir kaç gün sonra sınıfa girdiğimde masamda kitabı gördüm. Elime aldım ve Doğa'ya gülümsedim. Çok anlık bakıştık ve gülüştük.
•Charlie'yi çok sevdim, dedim. Bucket ailesini. Bay Wonka'yı ve enfes çikolatalarını. Hikâye çok güzeldi...
Doya doya anlattım kitabı. Çünkü çok sevmiştim. Bu konuşmalara şahit bir kaç öğrencim de dönüşümlü kitabı okudu.
Bir akşam televizyonda bi anda "Johnny Depp değil mi o? Evet evet, O ! Bay Wonka olmuş."
Filmin adı Charlie'nin Çikolata Fabrikası. Tim Burton yapımı. Tim Burton ve filmlerinden uzun uzun bahsetmeli bi ara.. Görür görmez telefonu aldım. Bayan anneyi hemen aradım.
-Doğa'yı telefona alabilir miyim? Hemen dediğim kanalı aç !! Hadii !
•Ne kadar heyecanlıydım. Bir çocuk kadar. Tıpkı bana kitabı ilk anlattığı o andaki gibi.
-Aaa ,Charlie ! Dedi ve o eşsiz gülüşünü dinletti.
Ertesi gün filmi uzun uzun konuştuk. Eleştirdiğimiz oldu, hayran kaldığımız... Kitapla film arasindaki analiz bir kaç teneffüs etti..
Yanıma yaklaştı :
"Sizin gibi bir öğretmenim olduğu için çok şanslıyım.."
Bu benim yüksek lisans belgemdi.
"Asıl ben çok şanslıyım. "
