The Reason(Completed)

CHAPTER 3

Lumalakad lng si Lexin para umuwi.

Pero laking gulat nya ng may biglang humila sa kanang kamay nya.

"ikaw na nman?"

biglang saad nya ng makita na ang binata ang humila sa knya.

Ngunit nginitian lmang sya ng binata at hinila na sya sa kung saan.

Nagpupumiglas nman si Lexin sa pagkakahila ng binata.

"Ano ba?bitawan mo nga ako!"

Pero hindi sya pinakinggan ng binata at patuloy pa rin syang hinihila nito.

"Bitawan mo nga ako!saan mo ba ako dadalhin?"

Pilit pa ring pumipiglas si Lexin sa binata,pero hindi pa rin sya binibitawan ng binata.

Hanggang sa tumigil na ang binata sa kakahatak sa kanya at hinarap sya nito.

"Hindi porket nawalan ka na ng kasama mo sa buhay ay magpapakamatay ka na."

"Ano bang pakialam mo?"

"May pakialam ako dahil---"

putol na sabi ng binata.

"Dahil ano?"

Taas kilay na tanong ni Lexin.

"Tss."

Tanging sabi ng binata at hinila na nman ito.

"Bitaw na nga!ni hindi nga kita kilala!"

"tutulungan kitang humanap ng dahilan pra mamuhay ulit"

"Hindi ko kailangan ng dahilan pra mabuhay."

"kailangan mo yun.Just trust me."

Ngiting sabi ng binata.

-----------
"alam mo ba na ang buhay natin prang jeep?----"

(A/N:pls do read the stories of angie_tuas22 and maykalulu.It will be so highly appreciated!thank you! )

Sabay turo sa jeep na nakaparada sa tabi na may sumasakay na mga pasahero

Napatingin nman si Lexin sa tinurong jeep ng binata.

"---dahil katulad ng jeep na yan,patuloy pa ring umaandar dahil sa mga pasaherong sakay nito,hihinto lng saglit pra magbaba ng pasahero pero pagkatapos nun aandar nman ulit.
ikaw yung jeep,ang mga pasahero ang mga taong nakikilala mo sa buhay at ang nagmamaneho,Siya.---"

sabay turo nito sa taas.

"Siya ang nagmamaneho sayo.At sya rin ang kumukuha ng mga taong makikilala mo at sya rin ang may karapatan na magbaba ng mga ito.
Hanggang kaya pa ng jeep,patuloy pa rin sya sa pagbyahe...Patuloy pa rin ang takbo.Pero kapag alam nya na may sira na ang jeep at hindi na kayang ayusin.Dun na magpapahinga ang jeep.
Tanging driver lng ang may karapatang magpatakbo sa buhay mo.
Tangig Sya lng ang maaaring magdesisyon kung magpapatuloy ka pa ba sa byahe o hihinto na.
Sa Kanya nka depende ang buhy mo"

napa.Isip nman si Lexin sa sinaad ng binata.

"Alam mo ba kung ano ang sinabi ng isang tao na mahalaga sakin?"

Napatingin nman si Lexin sa binata.

"sinabi nya na lahat raw na nangyayari ay may dahilan"

kung ganun man yun,ano nman ang dahilan kung bakit kinuha nya agad ang mga magulang ko?

-saad ng pag.Iisip ni Lexin

"Nung una,kinwestyun ko Sya kung bakit sa dinami-rami ng pupweding magkacancer ay ako pa?Pero agad ko ring nlaman kung bakit,kasi kung hindi ako nagkasakit ng ganito,hindi ko makikilala ang taong papasayahin ko."

Agad nmang napa.Isip si Lexin dun.

Ako na hindi pa mamamatay,ako pa tong sinasayang ang buhay.Pero sya,kahit na may sakit sya,gumagawa parin sya ng mga bagay na may makikinabang at mapapakinabangan.

Sana ako nalng yung nagkasakit.

Hinarap ni Lexin ang binata at pinigil nito sa paglalakad.

"Ano ba ang trip mo at ginagawa mo to sakin?bakit mo ako tinutulungan?"

"Dahil sabi ko nun sa sarili ko noon,habang buhay pa ako at habang hindi nya pa ako kinukuha.Maghahanap muna ako ng isang tao na nawawalan ng pag.asa"

"At ako ang nakita mo?"

"Oo.Ayaw ko kasi na sumuko nlng ang isang tao sa problemang hinaharap.Ayaw ko na may pagsisihan sya sa di paglaban nya sa buhay.Ayaw kong maranasan nya ang naranasan ko.Yung pagsisisi sa buhay.Ayokong may pagsisihan ka"

"Bakit ang baitbait mo sakin?
Sinusungitan na nga kita,pero heto ka parin at pinipilit ang sarili mo."

"Dahil ikaw yung mission ko."

"Mission?"

"Lika na nga,dami mo pang tanong."

At muli ay kinaladkad na nman sya ng binata.