The Reason(Completed)

CHAPTER 8

"kamusta ang trabaho mo?nahirapan ka ba?"

bungad kaagad sa kanya ni Louie ng makalabas na sya ng restaurant.

"Ayos naman.Hindi nman ako nahirapan ng masyado."

"Mabuti nman.Tara na?"

Sabay abot ni Louie ng kamay nya kay Lexin.

Nginitian nman sya ni Lexin at hinawakan na ang kamay ni Louie.

****

"Alam mo ba na ito yung paborito kong lugar?"

Saad ni Louie habang nakaupo sila sa damuhan sa hardin nila Louie.

"Bakit?"

"Kasi tingnan mo.Mapayapa at prang wlang problema dito."

Nalungkot nman si Lexin sa sinaad ni Louie.

Prang iba ang dating sa kanya.

Langit.

Pero hindi iyon pinahalata ni Lexin.Bagkus ay nang.Asar pa ito.

"Di ko alam na mahilig ka pala sa mga bulaklak."

Habang nakangiti ng pang.asar.

"Bakit?porket lalaki ako,wla na akong karapatang humilig sa mga bulaklak?"

"Hindi nman sa ganun.Parang ano lng.....Uhmmm..Kakaiba?"

"Nakikita mo yung pulang rosas dun?"

Sabay turo ni Louie sa nag.Iisang rosas sa hardin.

"Bakit nag.Iisa lng yan?"

"Kasi ayaw ni mama sa pula.Para kasi sa kanya,digmaan ang ibig sabihin nun.Dugo.
Pero mabuti nlng at nakatanim ako ng isa na hindi nya nahahalata."

"Bakit nagtanim ka?"

"Kasi gusto ko na maiba ang paniniwala nya sa pula.Lalo na sa rosas."

"Bakit,para sayo ba ano ang ibig sabihin ng pulang rosas?"

"Alam mo ba na ikaw plang ang nadala ko dito?"

Pag.Iiba ni Louie sa usapan.

At napaisip nman dun si Lexin.

"Bakit nga ba?"

Tumayo si Louie at humarap kay Lexin.

"Sabihin nlng natin na........

Secret!"

At tumakbo na si Louie papasok ng bahay nila.

Napangiti nlang si Lexin dahil dun.

Tinanaw nya ulit ang rosas.

"Love."

At dahil dun.

Mas lalong lumaki ang mga ngiti nya.

***
"manang?si Louie po?"

Pagtatanong nya sa kasambahay nina Louie.

"Nandun po sa kwarto nya sa taas maam.Ikalawang pinto po sa kaliwa."

"Sige po.Salamat po."

Umakyat na si Lexin sa ikalawang palapag at nahanap nya agad ang kwarto ni Louie.

Nakaawang ang pinto nito kaya kumatok sya muna at pumasok na.

Nakita nya si Louie na nag.Aayos ng camera.

Pero iba ang nakakuha ng atensyon nya.

pinboard na puno ng mga litrato.

"Louie,bakit ang daming litrato?mahilig ka plang kumuha ng litrato.?"

Nakangiting saad ni Lexin na nakatitig pa rin sa mga litrato.

Napamangha sya dahil sa ang galing kumuha ni Louie ng mga ito.

"Loui------"
*Click!*

titingin na sana sya kay Louie pero hindi nya inaasahan na kukunan pla sya nito.

"Nu ba yan Louie!Nanggugulat ka!"

"Ganda mo dito."

"Ewan ko sayo."

Tanging sabi ni Lexin at tingnan ulit ang mga litrato.

Ang dami.

"Sabi nila,dapat raw na gawin mo na ang gusto mong gawin hanggang nandyan ka pa.
Isa ito sa mga gusto ko.Ang maging photographer sana.Pero hindi ko nagawa noon.Kaya heto at ginagawa ko na ngayon."

Napawi nman ang mga ngiti ni Lexin at hinawakan ang kamay ni Louie.

"Louie,diba nangako ako sayo?"

Tumango nman si Louie sa tanong nya.

"Ang gusto ko,mangako ka rin."

"Anong pangako?"

"Ipangako mo na lalaban ka.Na lalabanan mo yang sakit mo."

Binawi ni Louie ang kamay mya kay Lexin at tumalikod.

"Matagal na akong lumalaban Lex.Pero............

Wla eh.Wlang nangyayari.Lumalala na.
At pagod na rin akong lumaban."

D na napigilan ni Lexin ang mga luha nya.

"diba ikaw na mismo ang nagsabi na wag mawalan ng pag.Asa?Na lumaban lng sa buhay."

"Paano nman ako lalaban kung Sya na mismo ang nagsasabi na magpahinga na ako?"

"Louie."

tumingin si Louie sa kanya na nakangiti at hinawakan sya nito sa pisngi.

"sabi ko nman sayo diba?ayaw ko na nakikita kang umiiyak."

Sabay punas nito sa mga luha ni Lexin.

"Hindi ko kaya na mawala ka Louie."

sabay yakap nya kay Louie.

"Ako rin.D ko kayang iwan ka."