The Reason(Completed)

CHAPTER 7

"Simula ngayon,dito ka na titira."

"Pwede nman po na dun nlang po ako sa bahay nmin.Nakakahiya nman po na dito ako tumira."

"Apo kita kaya may karapatan ka na tumira dito.At sa iyo ko na rin ipapamana ang lahat ng ito pagdating ng panahon."

"Sige po Lolo.Pero pwede po ba akong umalis sa umaga at baka po gabihin na rin ako bukas at sa susunod pa na mga araw.?"

"bakit?ano ang pagkakaabalahan ng apo ko?"

"May natanggap po kasi akong trabaho."

"magtatrabaho ka?Hindi mo nman kailangang magtrabaho."

"Sige na po Lo.Payagan nyu na po ako.Please?"

"hayy.Sige na nga.Kung saan sasaya ang apo ko,dun na din ako."

"Salamat po Lolo!"

Sabay yakap nito sa Lolo nya.

"sige na.Pumasok ka na sa kwarto mo at mag-ayos ng mga gamit mo.Tapos bumaba ka kaagad pra sa maghapunan."

"Sige po Lolo."

Pumasok na nga sa kwarto nya si Lexin.

At masisilayan sa mukha ni Lexin ang pagkamangha pagkapasok nya sa kwarto nya.

Napakagada.

Halatang pinaghandaan talaga.

Humiga sya sa kama at dinama ang pagkalambot ng kama nya.

"Ang sarap nmang humiga dito."

natigil ang pagdadama nya sa kama nya nang tumunog ang cellphone nya.

Si Louie ang tumatawag.

Sinagot nya ito kaagad.

"Louie?bakit?"

"bakit wla ka dito sa bahay nyu?Nasaan ka?"

Halata sa boses ni Louie ang pag-alala.

"Pasensya na at di ko nasabi sayo.Pinatira na kasi ako ni Lolo sa mansyon nya.Alam mo Louie,ang ganda dito.Parang kaharian."

"At ikaw dyan ang prinsesa."

"Ang sabihin mo mutyaya."

"Ikaw talaga.Sige na magpahinga ka na dyan.Pupuntahan kita dyan bukas ah?"

"Papasok ako bukas sa trabaho kaya hindi na tayo makakapasyal."

"Edi sa uwian nyu."

"Wag na.Magiging abala pa ako sa iyo eh.Tsaka bka magalit na ang mama mo na gabi ka na nakakauwi."

"Sabi ko nman sa iyo diba?Hindi ako titigil hanggat hindi ka pa nagkakaroon ng dahilan pra patuloy na mabuhay."

Ung dahilan
Ano nga ba ang dahilan ko?

"Sige na.Magpahinga ka na.Basta susunduin kita bukas at ihahatid sa trabaho mo ah?wala nang angal."

"Oo na po."

"Goodnight."

"Goodnight Louie."

Napatingin nlng si Lexin sa cellphone nya.

Dahilan.

yan ang tumatakbo sa isip nya.

At natawa nlng sya bigla sa iniisip nya.

Nakakatawang isipin na nauna ko na plang nahanap ang dahilan ko bago ko pa man hanapin.

Pero bigla nalng napawi ang ngiti ni Lexin ng may maalala sya.

Pero.....
Mawawala rin pla ang dahilan ko na yun.
Iiyak na nman ako.
Masasaktan.

Pero hindi.Panigurado na lalaban ang dahilan ko.

Lalaban si Louie sa sakit nya.
ang dahilan ko.
Sana.