Buna Hayat Mı Diyorsun ?

Geçmiş, Hatıralar

Zaman kavramım tükenmişti. Ne zamandır bu odada olduğumu bilmiyordum.
Kimse benimle konuşmuyordu. Sesler duyuyordum artık.
Kalın, genizden gelen bir ses ansızın kulaklarıma ulaşırken vucuduma ilişen çaresizlik an ve an yayılmaya devam ediyordu.
" Cezalısın,cezalı... " diyordu.
Susmuyorlardı, susturamıyordum...
Giderek çoğalıyorlardı.
Nereden geliyordu bu sesler ?
Daha fazla dayanamayacağımı anladığımda, kafamı hızla arkamdaki duvara vurmaya başlamıştım.
Bir an durdum, Ben neden buradayım ?
Neden buradayım ?
Bir ses daha duydum. Bu diğerlerinden farklıydı.
Hızla etrafıma bakınmaya başlamıştm.
Bu bir kilit sesiydi. Aralanan kapıdan içeriyi dolduran güneş ışıklarıyla nefes aldığımı hissetmiştim.
İçeriye giren iki adam kollarımdan tutup beni sürükleyerek beni başka bir odaya götürmüşlerdi.
Nihayet burada nefes alabileceğim bir pencere vardı.
Beni içeriye fırlattılar.
Ve kapıyı kilitlerlerken;
" Cezlısın,cezalı " dediler.
Ne yapmıştım ki ?
Bir vazo mu kırmıştım ?
Ya da komşunun camına top mu atmıştım ?
Bir süreliğine de olsa kafamdaki soruları es geçip pencereden dışarıyı izlerken gülmeye başladım.
" Neye gülüyorsun " dedi bir ses .
Gelen sesle arkamı döndüm. Kim olduğunu bilmiyordum ama ona anlatmak istedim.
" Penceremdeki yansımam beni ürküttü. Bu lanet olası yere kapatılmadan önce güzel bir kızdım. Aynaya bakınca iyi hissederdim. Belime kadar uzun saçlarım vardı. Göz altlarım mor değildi ve dudakarımda. Çok güzeldim. Bir gün makası alıp saçlarımı kestim. Çeneme değen saçlarımın hiç bir şekli yoktu artık.
Hiç bilmediğim bir boya alıp saçlarımı boyadım bende. Şu an bulunduğum hal beni dehşete düşürdüğü için gülüyordum. "
Ve sonra ses;
" Hala büyüleyicisin " dedi bana bakarak;
Ona kim olduğunu sordum.
Gülümsedi ve;
" Merhaba Emma, ben Chris. " dedi.
Peki ya kimdi bu adam ? İsmimi nereden biliyordu? Beni tanıyor muydu?