I Never Knew It ▪5sos▪ ✔

CHAPTER 24

De voetstappen worden luider en stiekem, nou nee niet stiekem. Ik hoop dat het Luke is. Ik hoor een paar mensen snikken en een paar meisjes heel hard huilen. 'Stay s-strong...m-my little sister...' Calum.... Ik kan nu wel janken. Ik mis hem zo erg. Ik wil nu in zijn armen springen en mijn broer nooit meer los laten....en zeggen dat het me spijt.

'Je....j-je moet blijven l-l-leven Ma-Maya' Hoor ik...Jackie... zeggen. Ik mis Jackie. Ze is helemaal uit Amerika hier heen gevlogen. Heel misschien wel voor mij.....

'I-ik mis je...Mijn kleine L- Lachebek' Ashton is hier... 'Ja gas-t...z-ze la-lacht nu e-...echt he?' hoor ik de stem van Mikey zeggen.

'Ik wil haar gewoon t-terug' reageert Ashton. 'Dat wilt iedereen' Hoor ik Anaïs en Maddy zeggen.

--------

'Say something, i givin' up to you' hoor ik iedereen zeggen voordat ze weg gaan.

Ik kan me nog steeds niet bewegen, ik kan alleen maar, ademen, voelen en horen. Voor de rest niks. Niks. Niks, Wat zou dat eens fijn zijn. Gewoon 1 dag om je over niks zorgen te maken. Dat wil ik, ook al zal het maar voor 1 seconde zijn.

Opeens hoor ik voetstappen. Ze komen weer mijn kamer binnen.

'Hey' Hoor ik de beste stem in de wereld zeggen. Luke. Hij pakt mijn hand en ik voel een traan op mijn hand vallen.

Ik...ik moet. IK MOET HEM ZIEN. 'Hey, ehmm. Maya. Hoor je me?' Ik wil....ik wil hem knuffelen. Ik probeer een klein kneepje te geven en........Tot mijn verbazing lukt het.

'Maya?! W-Was j-jij dat?' Ik hoor en voel de hoop in zijn stem. Ik hoor ook dat hij huilt. Ik geef hem nog een klein kneepje. Ik open me ogen en ik kijk hem recht aan in zijn prachtige ogen.

Praat. Maya. Praat.

'I-ik.....Hou..v-van...J-jou' Mijn stem klinkt schoor en verslagen.

'Ik...ook van jou' zegt hij terug.

Opeens word alles zwart en ik hoor een lange piep. Nee Maya, niet nu. Leef. LEEF!

'MAYA?! MAYA! BLIJF BIJ MIJ, MAYA?!.....DOKTER!!!!' is het laatste wat ik hoor.

Ik hoor en voel niks meer.

---------

Is dit het dan? Is dit de dood? Ik open me ogen en ik zie alleen maar zwart. Nee. Ik wil dit niet.

Hoe kon ik zo dom zijn?! Waarom koos ik niet leven?! Ik begin aan mijn haren te trekken en te gillen.

Opeens voel ik enorme schok door me heen. Ik val op grond. Ik sta met trillende benen weer op en weer komt er een enorme schok door me heen.

Ik val voor uit. En ik staar boos voor me uit. Ik moet vechten voor de dood. Ik probeer op te staan, maar het lukt bijna niet. Ik kijk naar me hand en ik zie dat hij langzaam verdwijnt.

Ik sta dit keer op zonder handen en weer voel ik een te grote schok. Ik vlieg wel 5 meter naar achter en ik val achteruit.

Opeens hoor ik geklop. Niet van een deur, maar van een hard. Overal is hij te horen. Ik kijk om me heen, maar al snel voel ik weer een schok.

Dan stopt het geklop en mijn andere hand in nu ook al bijna weg. Ik sta op, maar opeens komt er een enorm harde en lange piep. Ik hou mijn armen voor mijn oren en ik zak door mijn benen. ik schreeuw het uit.

'Leven' Zeg ik en ik dan voel ik niks meer.

A/n

Wat zou er toch gebeuren met Maya?

Ik weet het wel hoor...

Btw! Je moet bij de volgende/vorige hoofdstukken say something luisteren.

Vind ik wel een toepasselijk nummer!

Bye!❤
Vote? ❤
Comment? ❤
See you later alligator! ❤🐊