İÇİMDEKİ FIRTINA

7."Sürpriz"

Fazla uzun konuşmayacağım. Bölüm sonunda size bir sürprizimiz var.
Medyada Deniz var.

**

Güne annemin bağırışmalarıyla uyandım. Gözlerimi kırpıştırıp açmaya çalıştım. Gözlerimi açmayı başardığımda yerimde doğrulup ne olduğunu anlamaya çalıştım. Annem birine bağırıyordu. Yataktan halsizce kalkıp aşağı indiğimde annemin telefonda konuştuğunu gördüm.Annemin karşı taraf ile bağırışması sürerken bir süre anlamsızca anneme baktım.

"Hayır gelemezsin!"

Annemin bağırmasıyla irkildim. Kim nereye gelemezdi?

"Sana gelemezsin dedim!"

Annemin bağırma değil, artık kükremesiyle resmen yerimden hopladım. Gözlerim şaşkınlıkla açılırken anneme doğru bir adım attım. Atmamla geri çekilmem bir oldu çünkü annem telefonu alıp duvara savurdu. Telefon parçalara ayrılırken içim gitti şahsen. Boru değil IPHONE du. Annemin şaçlarını tutup çekiştirmesiyle hemen yanına gittim.

"Annem ne yapıyorsun sen böyle."

"Gelmesin buraya" diyip hıçkırmasıyla ağladığını anladım. Yüzünü ellerim arasına alıp alnından öptüm.

"Kim gelmesin? Ne oluyor anne? Niye ağlıyorsun?"

"O adam buraya gelmesin.."

"Kim? Hangi adam?"

Annem kafasını boynuma gömüp daha fazla ağlarken ben olanlara anlam veremiyordum. Sadece saçlarını okşayıp sakin olmasını söyleyebildim.

"Anne şimdi sakince bana ne olduğunu anlat."

Derken mutfaktan anneme su getiriyordum.

Elimde ki suyu anneme verip sakinleşmesini bekledim. Elinde ki sudan bir yudum içip yerine bıraktı ve ayağa kalkıp gözlerini sildi. Saçlarını düzeltmeye çalışıp bir şeylerle uğraşmaya başladı.

"Anne ne oluyor söyler misin artık?"

Çantasıyla uğraşıp "Seni ilgilendiren bir şey değil" dedi.

Hiddetle ayağa kalkıp "Ne demek beni ilgilendiren bir şey değil?"

Sakince bana dönüp "Dediğim gibi seni ilgilendiren bir şey değil. Bu işe karışma!" dedi. Ağzım açık onu dinlerken nasıl böyle şeyler diyebiliyor anlamış değildim.

"Daha demin ağlıyordun anne, farkında mısın? Ben senin iyliğini düşünüyorum. Neden böyle davranıyorsun?"

"Sana karışma dedim. Konu kapandı. Beni kızdırma Eflin."

"Kızsana ya! Seni düşündüğüm için kızsana bana!"

"Kapa o çeneni Eflin. Sana sus dedim. Konu kapandı. Seni ilgilendiren bir şey değil."

"Hala ilgilendirmediğini söyleyip duruyorsun. Yeter anne! Seni ilgilendiren beni de ilgilendirir."

"Sus artık!"

"Susmayacam işte. Ne yapabilirsin ki."

Yüzüme bir müddet bakıp durdu. "Ne halin varsa gör" deyip çantasını alarak evden çıktı.

***

Annemin ani ruh değişimlerinden etkilenmedim desem yalan olurdu. Ne olduğunu bilmediğim için nasıl yardım edeceğimi bilmiyordum. O adam kimdi? Annem den ne istiyordu? Hiçbirini bilmiyordum. Annem de anlatmaya meraklı değildi zaten.

Ne olursa olsun annemin bana böyle davranması saçmaydı. Ben ona bir şey yapmamıştım sonuçta.  Ben koltukta oturmuş bunları düşünürken telefonumun alarm sesini duyunca elimi ona uzattım. Telefon ekranında büyük bir şekilde "DOĞA'NIN DOĞUM GÜNÜ!!!" ekranda ki yazıyı görünce hemen yataktan kalkıp dolaba koştum. Üzerime rasgele bir pantolon ve tişört seçtim ve hemen giydim. Doğa'nın doğum günü için aldığım elbiseyi de sırt çantama koyup hemen evden çıktım.