The Unknown

Part one

"Mich naman eh, sumayaw na kasi kayo sa Christmas Party, please?"

Narinig kong nangungulit ang class president naming si Angelo. "Naeca, please? Pretty please?" pamimilit pa ng iba naming kaklase sa akin.

I'm Naeca nga pala, 13 years old. Nag-aaral ako sa isang well known na paaralan dito sa siyudad namin. I'm fond of dancing, specially kpop. I find it a good thing na maging kpopper, hindi ko lang maintindihan kung bakit maraming nakikialam sa buhay namin.

Patuloy naman sa pag-iling si Mich, ang kaibigan kong kapwa kpopper rin. Namimilit kasi ang buong class na magkaroon daw kami ng intermission number for our Christmas party.

Panay iling din ako, even though gusto ko naman talagang sumayaw for our party. Nagpapakipot lang talaga kami ni Mich, maybe dahil feel namin na parang ginagawa nila tong katatawanan ang kpop or ang pagsasayaw namin. Of course we dont want to be the laughing stock of our classmates.

Days went by at parang nabawasan na ang mga naririnig naming pangungulit ng mga classmates namin. I think dahil sobrang na-busy sila sa mga projects naming gabundok sa dami. Besides, 1 month pa naman bago ang party, so may time pa rin kaming magpractice.

During that month, we secretly practice doon sa workplace ng mom ni Mich. Every Saturdays kami doon pumupunta. Usualy pinapagamit sa amin yung lumang storage room sa taas kasi malawak at far from distractions.

Noong 3rd Saturday namin, nabigla kami kasi biglang sumulpot sa practice namin yung isa naming close friend na si Jay. Gumala daw siya sandali tapos napadaan siya sa workplace ng mom ni Mich na si Tita Edel. Natapos yung practice namin ng mga 6 pm tapos nagkuwentuhan kami. Nagsara na yung pharmacy na pinagtatrabauhan ni Tita Edel kaya hayun, magsisiuwian na sana kami. Tawag ng tawag naman ang mommy ni Jay dahil mag-seseven pm na daw hindi pa umuuwi si Jay.

Nataranta yung loko kaya nagpasama sa amin maghanap ng masasakyan pag-uwi. Medyo may kalayuan din ang bahay ni Jay at alam naming matatakutin yon kaya kahit pagod kami sa practice ay sinamahan namin siya. Halos 2 hours na kami sa kinatatayuan namin sa Pharmacy, wala talagang dumaan kahit motor man lang. Kianabahan lalo si Jay.

Nauna nang umuwi si Tita Edel nung mga 6 pm kaya kami nalang tatlo naiwan dito. Paglabas namin nanibago kami kasi walang tao sa labas. Kahit sa highway walng dumadaang sasakyan kahit isa. Binalewala ko lang yun kasi mga 9 pm na din yun, malamang maagang natulog mga tao dito.

"Punta kaya tayo dun sa isang paradahan ng mga traysikel? Kasi ang alam ko mga 10 pa yun nagsasara eh,