The Unknown

Part 10

Siya yung batang babaeng nasa kabaong.

Natauhan ako nang maramdaman ko na wala nang tao sa paligid except Mich and Jay, of course. Wala na ding random noises kagaya kanina.

So, mabilis kong binuksan ang pinto using the key. Bumukas naman ito at iniluwa kami sa labas ng bahay, kung saan kami nakatayo before kami pumasok sa house na iyon.

I thought we're already safe, at magiging okay na ang lahat.

Niyakap ko silang dalawa dahil sa wakas, naisip ko na matatapos namin yung mahabang gabing ito.

Pero I was wrong.

Hindi parin bumabalik sa normal silang dalawa. Naiinis tuloy ako sa sarili ko for being such an idiot.

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanilang dalawa.

Nagpatuloy lang kami sa paglalakad, and as usual, nakasunod lang sina Mich at Jay.

I eyed them at napansin ko na namumutla sila slightly and they look so dehydrated.

They seriously look like walking mannequins.

Kahit sino naman siguro, maweweirdohan pag synod ng sunod lang sayo tong dalawa mong kaibigan na parang possessed by a devil or what.

Ewan ko pang kung paano ko maibabalik sa dati itong dalawa kong kaibigan.

Speaking of healing, spirit possessions, etc. Nakita ko any isang cathedral malapit sa amin. Konting distance nalang ang lalakarin papunta doon.

Nang makarating kami, bigla akong natahimik dahil may nagaganap palang misa ba or something na ritual kind.

Well, all I see from the doorstep ay mukhang may misa nga sa loob.

I decided na pumasok and take a sneak peak of the mass. As we stepped in, nakaagaw pansin agad ang structure ng cathedral. Hindi naman masyadong malaki at di rin sobrang liit. Yung average kind lang talaga any size.
I took a seat sa isang bakanteng set ng upuan. Walang akong katabi non.

The arrangement, the patterns were perfect.

Everything looks so picture perfect. May pari. Check. Mga madre. Check. Mga tao. Check.

What if may bigla kang makitang babaeng nakabandana na tila sumsayaw sa palibot ng buong simbahan.

Hindi naman sa sumasayaw, pero she's doing it na parang ice skating lang and peg.

I wondered if may nakakakita o nakakapansin man lang sa kanya sa dami ng tao sa loob ng cathedral. Pero wala nga talaga.

At dahil nacurious ako ay sinundan ko siya ng tingin. Patuloy parin sa ginagawa niya until makarating siya sa entrance door.

Tumayo kaming tatlo at sinundan siya papalabas. Naanutan namin siyang nakatalikod habang nakasandal sa malaking pintuan ng cathedral.

Hindi ko mawari kung malayo baang tingin nito since nakatalikod siya from me. She looks like she's in 20s as I can tell kahit I can only see her back.

Sinubukan kong kausapin siya. But saying, "Excuse me?" Or "Hi", hindi talaga ito umobra.

Ay, so snob pala si ateng. Magsisimula na sana akong maglakad papasok ulit nang naramdaman ko and mahinang kalabit ni Mich sa balikat ko.

Napalingon kami pareho, and she started screaming like a freaked out banshee.

Dahan-dahang lumingon yung babaeng may bandana. Nakita ko ang mukha nito.

Maputi.
Naagnas.

At nawawala ang dalawa niyang mata!