The Unknown

Part 11

Maputi.
Naagnas.

At nawawala ang dalawa niyang mata!

At first, I thought I'm only imagining things, kase syempre simbahan itong pinasukan namin. Hindi lang ako makapaniwala na pati dito, we're still being haunted.

Pero hindi eh, Jay started screaming also.

Patuloy ang pag-alingawngaw ng sigaw nilang dalawa sa buong cathedral. Nag-echo back ang mga voices nila, at sobrang nakakabingi ito.

Nakakabasag ng eardrums, I must say.

May naalala akong kakaibang being an kung sumigaw ay parang sasabog ang tenga mo sa tinis ng boses nila. At yun at tinatawag na mga banshee.

Pero hindi naman ako dun sa pagsigaw nila natakot, kundi sa mga naiisip ko.

I once read an article about banshees, at may kaalaman na din ako tungkol sa kanila.

*Madalas ay matatagpuan sa Europe, o kaya sa England at mga nearby areas.
* Hindi naman sila kumakain o pumapatay ng tao, but their screams can be really harmful to ones ears, sabi ko nga ay nakakabasag tenga.
* Matinis ang boses nila
* Babae ang mga banshee
*They disguise either as an old woman or a well kempt lady.
* Noong kapanahunan ng royal families, ang pagsigaw ng isang banshee ay isang sign an may incoming crisis sa pamilya or pagkamatay ng kahit sinong miyembro.
* Kapag ikaw ay nakatagpo, nakakita o nakarining ng sigaw ng isang banshee, isa lang ang maaring mangyari sa iyo...

Maaring ikaw and susunod na mamamatay...

Nahinto ang sigaw nilang dalawa at I noticed na wala na palang tao sa paligid. I assume natapos na ang misa.

I shook my head off para matauhan ako. Well, para kasing hindi ko maintindihan. Nakaka-suffocate ang mga pangyayari. Hindi makapag-sink in sa utak ko.

Someone grabbed my shoulders, and sure ako na hindi sina Mich at Jay iyon, pwera nalang kung minumulto parin kami hanggang ngayon.

Paglingon ko at nakita ko ang isang pari. Pretty sure na siya ang nagmisa kanina.

"Ayos lang ba kayo?" Tugon niya. Bahagya siyang naka-ngiti.

I nodded. Ayoko na ng further interrogations etc. He motioned for us to sit down. Naupo naman kaming tatlo.

"Tubig?" Tanong niya.

Once again, tumango lang ulit ako.

Umalis na ito to get some water, at naiwan kaming tatlo na nakaupo sa mahabang bangko, di kalayuan sa entrance.

I winced. Jusko naman. Ano bang nangyayari sa amin?

I glanced at Mich and Jay, disappointed to find them ajar again. Hindi ko mafigure out kung talagang nagsisisigaw sila at kung totoo yung babaeng walang mata kanina. Sana naman hindi. Palingon-lingon ako to check if that girl's still around, alam mo na.

After a few moments, bumalik yung priest sa amin na may dalang three glasses of water.

Kinuha ko agad ito and gulped down. Hindi ininom nina Mich ang tubig nila.

"Bakit pala sigaw ng sigaw itong mga kasamahan mo kanina, hija?"  Tanong nito sa akin.

Ugh, so totoo lahat ng yon? Pambihira.

Nasabi ko sa isip ko at napa-buntunghininga. Hayss. Ano na ba itong pinasukan namin?

"Hija?" Pag-uulit nito.

"Uhm, wala po. Pasensya po kung nakaabala po kami. Sorry po talaga. Hindi na po mauulit." I said and faked a smile.

Sa totoo lang natatakot ako't baka pagalitan kami o ano, pero baka patawarin niya lang kami at patuluyin sa loob.

We have no choice but stay here till someone wakes us up from this nightmare we're in.

"Mabuti pa dito nalang kayo magpalipas ng gabi. Kung ayos lang sa inyo?" Paanyaya niya.

Yes, Sana naman patuloy lang ang kabitan niyang ito.

"Bukas nalang kayo magpatuloy sa paglalakad ninyo." Ani niya

As planned...

"Delikado na sa daan, baka mapano pa kayo't malalim na ang gabi." Dagdag nito in a fatherly manner.

Naku po, kung alam niyo lang lahat ng pinagdaanan namin~este KO.

Nagpasalamat ako at naglakad muna sa paligid at nagmasid. He's with us naman, so I thought we're safe. 'Thought' being the keyword.

Napadaan kami dun sa cubicle na pangkunpisalan.

I sighed, and finally said, "Medyo naipon ata kasalanan ko kaya ako minamalas ng ganito."

Tiningnan ko yung priest at nagpatuloy, "Siguro nga kailangan ko nang mangumpisal."

Napangiti lang siya. Ibang klase ng ngiti. Hindi kasiyahan o kapayapaan. Hindi ko matanto ang mga ngiti niya.

Basta, isa yun sa mga ngiting nagpatindig sa balahibo ko.