The Unknown

Part 12

Basta, isa yun sa mga ngiting nagpatindig sa balahibo ko.

****************

He escorted us to that cubicle.

Nauna akong pumasok. Nagtataka ako if okay lang ba na pati sina Mich at Jay any sumama sa loon kasi dapat ako lang mag-isa. Pero ano pa nga ba and magagawa ko, alangan namang iwan ko silang dalawa sa labas.

Pagpasok namin, thank heavens at medyo malaki ang bench. Spacious din naman ng kaunti yung cubicle, at least hindi kami parang sardinas in can.

I heard his voice from the across this boundary, so nagsimula na akong mag-confess ng sins ko. Lahat lahat ng mga ginawa kong mali.

Medyo naiilang ako kasi of course, katabi ko lang sina Mich at Jay and for sure wala na akong mukhang maihaharap sa kanila pag lahat-lahat ng kapalpakan ko sa buhay ay ire-reveal ko na.

Hininaan ko lang yung boses ko, total maririnig naman siguro ako ni father since I'm only inches away from the screen that separates us.

Once in a while, hindi ko mapigilan ang sarili kong sumilip through the screen to check if the priest is still listening. Pero I suppose na weird kapag ginawa ko yon so I stopped.

Parang inabot ako ng half an hour sa pagsasalita. Uunahan ko na kayo. It's more like litany yung binigkas ko kanina kasi sobrang haba.

Napahinga ako ng malalim at para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan. I felt lighter then.

Pero napahinto ako ng tuluyan, thinking if I should tell the priest about those haunted house and weird scenarios that we encountered.

Iniisp ko na baka matulungan niya kami in another way kaya siguro dapat ipaalam namin.

On the other hand, kapag sinabi ko lahat ng iyon, maniniwala kaya siya? Eh alam naman nating iba ang paniniwala ng simbahan tungkol sa mga kakaibang nilalang.

Ewan ko naguguluhan talaga ako. Magsusumbong ba ako o hindi?

Aish. Sinampal ko ng mahina ang cheeks ko, hoping na makapag-isip ako ng maayos.

Makalipas ang ilang minuto ng katahimikan, napansin ko na hindi kumikibo yung pari sa kabilang cubicle.

Ang naisip ko agad na solusyon ay silipin mula sa screen kung ano na ang nangyari sa kanya.

Pero gaya ng sabi ko kanina, I thought its kind of rude naman, kaya't nagsalita nalang ako.

"Sir?" Mahinang tawag ko.

No response.

"Sir?" Inulit ko perk this time mas malakas na and boses ko.

No response still.

I glanced over at Mich and Jay. No response din.

Medyo nainis ako ng konti. Pumasok agad sa kokote ko na baka he fell asleep dahil sa haba ng listahan ng mga kasalanan ko. And that sounds quite insulting. Pero agad kong iwinaksi yung mga iniisip ko and concentrated.

I decided to get out of the cubicle to check on him. Hindi maganda ang kutob ko dito.

Nang nakalabas na ako sa cubicle ko, pinihit ko yung door leading to his cubicle really slightly. Nadinig ko young mahinang creak na gawa ng pinto.

Dahan-dahan kong binuksan ito at nasa likod lang sina Mich at Jay.

Kalahati lang ang pagbukas ko sa pinto. Nagmasid muna ako, at napansin ko na may mahinang dripping sound coming from the inside of the area.

Pagtingin ko sa sahig may ilang patak ng dugo....

Iniangat ko ng kaunti ang ulo ko.. At nakita ko... Yung pari ay nakatayo, at yaong dugo at mula sa ulo niya na sapnay-sapnay ng is a niyang kamay!!

Ahhhhhhhhh!!!!!