Believe me,because I'll stay.

Rozdział 7

Justin POV
Rosalie nagle pobiegla na górę,a kiedy zeszła była już gotowa do wyjścia.Zauważyłem łzy w jej oczach.
Pa.-rzuciła na koniec i zniknęła za drzwiami.
Zadowolona jesteś?-zwróciłem się do dziewczyny.
Ale o co ci chodzi?!?-krzyknęła.
Nie myśląc za wiele,wybieglem z domu i zobaczyłem, że Rosa siedzi na krawężniku i płacze.Im bliżej podchodziłem tym szloch był coraz glosniejszy.Pomoglem jej wstać.Mocno przytulilem do siebie.Pocalowalem w czoło.Dziewczyna tego potrzebowała,wywnioskowalem to z tego,że bardziej się we mnie wtulila.Zaprowadziłem ją do samochodu i otworzyłem drzwi.Kiedy już usiadła,to zapiąłem jej pas.Zamknąłem drzwiczki i po chwili siedziałem na miejscu kierowcy.Spojrzałem w jej pełne smutku oczy.Nie chcę,aby była smutna.Otarłem dwoma palcami łzy.
Będzie dobrze.-wyszeptalem na tyle głośno by usłyszała.
Spytałem o adres,cicho odpowiedziała i ruszyłem w stronę jej domu.Podczas drogi,aby się uspokoiła złapałem ją za rękę.Jak już byliśmy pod domem,dziewczyna spojrzała na mnie.Pocalowala w policzek.
Dziękuję.-wyszeptala i pobiegla do budynku.
Wróciłem do domu,wjechałem do garażu.Potem nieodzywając się do nikogo poszedłem do pokoju.Lezalem na łóżku i patrzyłem się w sufit.Jeszcze nigdy nie było mi tak smutno z powodu kobiety. Pomyślałem o Rosie..Co jej się stało?O co chodzi z tym,z rodzicami?

W tym czasie kiedy Juss odjechał.
Rosie POV

Pobieglam do pokoju.Zamknęłam się.Jeszcze bardziej ryczalam.Wszystko się przypomina.Jak rodzice mieli wypadek.Jak chowano ich trumny.Wszystko.Nie powstrzymalam się.Wyjęłam papierosa,którego od razu zapalilam.Po chwili już go nie było.Jest za słaby.Nie pomaga.Zdjęłam spodnie i bluzke.WYJĘŁAM JĄ.Ona pomoże,ja to wiem. Nowe krestki były na udzie,ręce i na brzuchu.Przemylam wszystko wodą utleniona.Zawinęłam bandażami.Ubralam się w ciuchy Justina.Tak ładnie nim pachnialy.Położyłam się w łóżku,przytulilam się kołdrą i zasnęłam z myślą,że to co zrobiłam przed chwilą było chyba błędem.