Lies Behind The Love

18. Reunion

18. Reunion

Naalimpungatan ako nung may maramdaman akong mabigat na nakadagan sa tyan ko. Hindi ako halos makahinga. I slowly opened my eyes. The first thing I saw was the sun lights na nagmumula sa teris.

I wonder what time is it.

Pakiramdam ko kasi, ito na ata yung pinakamasarap na tulog na nangyari sakin mula ng dumating ako dito sa Pinas. Kadalasan kasi, kung hindi ako makakatulog ng madaling araw, gigising parin ako ng madaling araw. From 1 up to 5 or 6 am ang naging scheduled ng tulog kaya. Ngayon nga, ito ang pinaka matagal.. Bawing bawi ako ngayon dahil magaang gaang na yung pakiramdam ko. Unlike kahapon..

I stop..

Teka.. Kahapon..

Biglang nagsink-in sakin lahat ng nangyari..

And my lips parted when I realized why, I am here right now..

Without a second thought's, nilingon ko yung taong natutulog sa tabi ko ngayon at nakayakap sakin. I felt relief when I saw his sleeping peacefully figure.

I smiled warmly..

A..akala ko, panagip lang yun..

Na baka naloloka na naman ako at kung ano-ano na namang naiisip ko. Pero ngayon na napatunayan kong totoo pa talagang yun. At nandidito siya katabi ko..

Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng saya..

Gaga na kung gaga. Pero kahit kailan.. Kahit anong gawin ko..

Mahal ko parin siya..

Kahit ang hirap niyang mahalin..

Still.. Mahal ko parin siya..

Natawa tuloy ako ng mahina. Hindi ko kasi alam kung anong pinakain ng lalaking to sakin eh, hindi ko alam kung bakit ganito.. Sakabila nung lahat ng sakit na binigay niya sakin, sakabila ng pagiging magkaaway ng pamilya namin..

Hanggang ngayon Mahal na mahal ko parin siya..

I never love like this..

Siya lang talaga..

Sa kaniya lang talaga..

Kahit ang hirap hirap at ang sakit sakit..

Ang tanga ko no?

Maybe all of you will agreed na ang tanga-tanga ko nga kasi.. Kasi minahal ko yung lalaking kahit kailan, hindi naman ako nagawang mahalin tulad ng pagmamahal ko sa kaniya.

Pinunasan ko yung luhang tumulo sa pisngi ko. At pinilit kong wag maging emosyonal ngayon. Ayokong magising siya at maabutang umiiyak na naman ako..

Bahagya akong gumalaw paharap sa kaniya but I stop for a moment when I feel pain in my lower body. Pati sa ibang bahagi pa ng katawan ko. Pakiramdam ko, nabubugbog ako ngayon. Six ! Six years na nung una't -huli naming ginawa yun kaya siguro hindi ko parin maiwasang hindi makaramdam ng sakit, sa tagal ng panahong yun.

Hindi narin ako magtataka pa kung bakit para akong nabubug ngayon sa sakit ng katawan..

He hurts me.. I felt like he just used me. Marahas na siya..Hindi na katulad ng dati..

Pakiramdam ko kagabi, hindi na talaga siya yung Gabby na minahal ko..

Napailing na lang ako..

But I really don't mind it. Humarap ako sa kaniya at pinagmasdan siya. Maybe it's really good thing to be awaken before he does. Nagagawa ko ng pagmasdan siya ngayon ng ganito ka lapit.

He looks better now..

Hindi ko alam kung duling ba ko , malabo ba yung mata ko o, dahil talagang mahal ko lang siya kaya nasasabi kong mas lalo siyang gumwapo ngayon. But still, rouge parin siyang tignan...