Jij die me ogen opende (af).

*6*

Aicha:
Het enige wat ik kon zien was een geschokte Faris. Ik stond zo voorschut en werd misselijk van die foto. De tranen bleven maar stromen alsof ik de afgelopen weken al niet genoeg heb gehuild. Samir sprong op Yasmina en ik maakte me uit de voeten. Weg uit deze plek, waar een paar minuten geleden alles nog perfect verliep. Ik voel de koude lucht op me gezicht en alles flitst me voorbij. Die verschrikkelijke foto is op me netvlies gebrand. Oeff waarom moet dit allemaal gebeuren? Ik was daarnet zo gelukkig. Faris had z'n liefde voor me verklaard, we hadden het echt gezellig met elkaar en toen moest die smerig wijf alles overhoop halen. Tfoe was ik hier maar nooit komen wonen! Ik voelde een arm op me schouders. Ik schrok want dacht dat het Faris was maar toen ik me omdraaide keek ik in de ogen van een bedroefde Karima. We vlogen in elkaars armen en ik huilde het bij haar uit.

Aicha: Die klootzak..snik snik.. hij heeft me zo pijn gedaan...snik
Karima: Ssst ik weet, vergeet hem. Hij is die **** helemaal waard
Aicha: Zeg dat niet... ik kan hem niet vergeten
Karima: Wat wil je dan doen lieverd? Je hebt het net met je eigen ogen gezien
Aicha: Ja ik weet wel, maar ik wil eerst zijn kant van't verhaal horen...
Karima: Weet je dat zeker? Hoe weet je of hij je niet gaat voorliegen
Aicha: Ik weet wanneer hij tegen me liegt, vraag niet waarom, maar ik kan dat zien
Karima: Hmm okee, maar gaat het wel weer
Aicha: Op een gebroken hart en een barstende hoofdpijn na, gaat het wel...
Karima: Haha je bent een sterke meid Aicha, ga lekker thuis ff rusten. Moet ik met je meegaan?
Aicha: Nee dat is niet nodig, ik heb ff tijd voor mezelf nodig
Karima: Okee, weet je zeker dat het gaat?
Aicha: Ja nu jij er bent wel..shoukran lieverd
Karima: Geen probleem, ga snel naar huis. Ik ga weer terug naar de puinhoop wat we hebben achtergelaten. Ik kom straks naar je toe
Aicha: Is goed, tot zo...
Ik loop terug naar huis en bedenk me opeens dat ik me jas nog daar heb achtergelaten. Ik ga echt niet terug, maar hoop stiekem dat Faris naar me toe zal komen en dat hij me verteld dat dit allemaal een misverstand is, dat het niet echt is gebeurd, maar Yasmina de foto heeft bewerkt. Pfff yeah right dacht ik.
Ik liep naar binnen waar ik me moeder aantrof. Ze keek me ongerust aan, maar ik vertelde haar dat er niks was. Ze geloofde het natuurlijk niet maar vroeg niet verder. Ik liep naar boven om mezelf op te frissen en schrok weer eens van me spiegelbeeld. Oeff ik zie er niet uit man. Vind je het gek na alles wat er is gebeurd. Ik was snel me gezicht en net wanneer ik weer naar beneden wil gaan, gaat de bel. Ik deed de deur open en zag een vermoeide Faris voor me deur staan.

Faris: Laat me met je praten, laat me alles uitleggen
Aicha: Nee rot op Faris, ik wil je niet zien!
Ik wou de deur dicht doen maar hij hield het tegen met z'n voet en ik liep rennend naar boven. Hij kwam me achterna en deed de deur van me kamer achter zich dicht.
Faris: Ik ga niet weg, voordat ik me zegje heb gedaan.
Aicha: Je bent hier toch al dus zeg dan. Je krijgt 5 min de tijd
Hij ging nerveus zitten op het randje van me bed en keek me zielig aan....

Faris:
Ik wist ff niet hoe ik moest beginnen. Dit is mijn kans om alles op tafel te leggen en dan klap ik dicht. Echt typisch.
Ik begon langzaam het verhaal te vertellen over hoe Yasmina halfnaakt naar beneden kwam. Hoe ze sneaky alles in elkaar had gezet zodat ik erin zou vallen. Ik zag veel woede in haar ogen, maar ook medelijden. Betekende dit dat ze me geloofde?...
Aicha: Okee, ik begrijp het wel maar waarom ging je erop in?
Faris: Ik weet niet wallah..dat vroeg ik mezelf ook de hele tijd af
Ik vertelde over hoe kwaad ik wegliep en mezelf dronken voerde. Ik zag aan haar gezicht dat ze schrok en ik schaamde me ook wel. Ik ben niet de type dat drinkt of rookt, maar die dag had ik gewoon schijt aan alles en iedereen. Halverwege mijn verhaal onderbrak ze me en zei dat ik niks meer hoefde te zeggen. Ze trok me naar haar toe en fluisterde in me oor dat ze me geloofde. Ze gaf me daarna een grote knuffel en ik wou haar nooit meer loslaten. Wat een opluchting. Ze geloofde me gewoon!
Aicha: Laten we deze nare gebeurtenis achter ons laten okay?
Faris: Ik zou niks liever willen. Ik moet alleen Samir nog zien te overtuigen. Hij was echt pissed
Aicha: Maak je geen zorgen, ik zal wel met hem praten
Faris: Dank je lieverd. Ik weet echt niet wat ik moet doen
Aicha: Weet je wat, kom laten we terug gaan naar je huis. Samen komen we er wel doorheen
Faris: Ja ik heb geen keus, ik moet wel terug en alles zien uit te leggen.
We liepen naar beneden zonder dat haar moeder ons in de gaten kreeg. Onderweg bespraken we over de situatie waar we in beland zijn en hoe we Yasmina zo snel mogelijk weg moeten zien te werken uit ons leven. Toen we mijn huis naderden zag ik een ambulance wagen met snelle vaart vanaf mijn huis wegrijden. Shitt wat is er gebeurd? We rennen zo snel mogelijk naar binnen en zie Samir met z'n handen in z'n haren zitten en Sarah met rode ogen. Me tante die van alles loopt te roepen en me moeder die haar gerust probeerd te stellen. Opeens kijkt me tante me aan en begint tegen me te schreeuwen.