Jij die me ogen opende (af).

*7*

Yasmina en haar ouders delen een geheim. Een geheim zo egoistisch. Yasmina's ouders zijn namelijk al op de hoogte dat Faris hun dochter helemaal niet heeft ontmaagd. Sterker nog, deze hele plannetje van Yasmina om Faris voor haarzelf te winnen is mede ontstaan door haar ouders. Haar moeder vertelde haar voordat ze van Belgie vertrokken, dat ze alles eraan moet doen om binnen deze twee weken Faris over te halen om met haar te trouwen. Zo niet, dan zou ze een illegale uit Marokko moeten halen en Yasmina doet er alles voor om dat te voorkomen. Haar ouders, niet wetend dat ze het zo extreem zou aanpakken, vonden het afschuwelijk hoe ze het had aangepakt en zien hun dochter ook als een schande voor familie. En voordat mensen in hun omgeving gaan praten willen ze haar zo snel mogelijk huwen. Dus deze schande kwam eigenlijk ook weer goed uit, want ze kregen waar ze voor gekomen waren. Ze weten niet dat ze binnenkort een nog grotere schande over hun dochter te weten krijgen. De enige die hier niet op de hoogte is, is Samir. Ze weten alle drie hoe close Samir is met Faris en het leek hun dus geen goed idee om hem erbij te betrekken.

Ik zie hoe me tante een hele lijst maakt met eten die ze nog moeten kopen en me moeder komt er ook bij en vraagt waarom iedereen zo hyper aan het doen is. Me tante verteld het goede nieuws dat ik ja heb gestemd en me moeder kijkt me aan met een blik van 'verpest dit niet'. Ik knipoog onopvallend naar me moeder en pak Yasmina bij haar hand en neem haar mee naar de achtertuin. Ik moet haar zien te overtuigen dat ik dit echt wil.
Faris: Weet je, achteraf ben ik toch blij dat jullie zijn gekomen. Ik moet toegeven dat ik het eerst niet zo zag zitten.
Yasmina: Ik kon ook niet wachten om jou weer te zien
En ze gaf me een zoen die ik niet zag aankomen. Tfoe alaik! Had gezworen dat ik haar lippen nooit meer op de mijne zou krijgen. Ik ruk me dan ook gelijk los van haar...shitt als ze maar niet achterdochtig wordt.
Yasmina: Wat is er? Wil je het niet ofzo?
Faris: Nee nee dat niet, maar wat als onze ouders het zien
Yasmina: Pfff schijt eraan. We zijn toch praktisch getrouwd
En weer drukt ze haar lippen op de mijne. Vol afschuw zoen ik haar terug. Ik sluit me ogen en de enige persoon die ik voor me zie is Aicha. Dat maakt deze onaangename moment een stuk minder kwellend. Uiteindelijk laat ze me los en zodra ik me rug van haar toekeer, veeg ik onopvallend me mond af. Gatver! Dit verloopt moeilijker dan ik dacht. Hoelang kan ik dit volhouden?....

We liepen weer terug naar binnen en Yasmina had nog steeds me hand vast. Samir kwam op dat moment de kamer binnen en zag ons twee. Hij wist niet wat hij zag en keek ons scheef aan. Yasmina die nog boos was op wat haar broer haar had aangedaan, moest ineens hard lachen om zijn gezichtsuitdrukking en vertelde hem alles. Hij keek me toen ineens aan met een blik van 'wat is hier aan de hand?' en ik maakte een gebarentaal van 'kom straks naar boven'. Hij knikte en even later ontmoette we elkaar in mijn kamer. Hij sloot de deur achter zich en ging tegenover me zitten op een stoel. Ik zag spijt in z'n ogen en hij wou net wat zeggen...
Faris: Voordat je iets zegt, wil ik eerst ff zeggen dat het me spijt
Samir: Nee, ik moet me verontschuldigen. Maar ik was zo boos en nu ik ben afgekoeld.... (zucht) het was gewoon niet mijn bedoeling. Ik zie je als een broer weet je en toen ik die foto zag.. pffff.....
Faris: Ik zie je ook als een broer, maar wat jij zag was niet de werkelijkheid
Samir: Hoe bedoel je?
Ik vertelde hem alles van begin tot eind. Ook over onze plan. Hij keek me ongeloofwaardig aan en voor een moment dacht ik dat hij me zou gaan aanvallen, maar hij verbaasde me toen hij zei:
Samir: Ik weet allang over haar 'gezellige' tijden in Marokko
Faris: Wacht ff, ik ben in de war. Dus je wist het al die tijd?
Samir: Waarom denk je dat ik haar sloeg. Toen ik erachter was gekomen had ik haar bijna het ziekenhuis ingeslagen. Ik had mezelf beloofd dat nooit meer te doen, wat ze ook zou flikken. Ik zou er niet mee kunnen leven als ik me zusje met me eigen handen had vermoord. Dus ik flipte toen ik die foto van jullie zag. De woede kwam weer terug en ik kon mezelf niet meer beheersen.
Faris: Ik weet niet wat ik hoor...
Samir: Ik had het eerder moeten zeggen (zucht)

Er viel een lange akelige stilte. Je kon een spelt horen vallen en kon het niet langer verdragen...

Faris: Dus, okee safie laten we dit achter ons laten.
Samir: Hoe wil je dat doen?
Faris: Door dit te vergeten en jij me helpt
Samir: Jou helpen met wat?
Faris: Met het plan, ik heb je echt nodig
Samir: Om mijn zus leven te verzieken?
Faris: Om mijn leven te redden verdomme! Ik ben straks wel degene die haar man gaat worden
Samir: Zeg dan dat je niet met haar wilt trouwen
Faris: Haha, je moet jezelf eens horen. Denk je dat als ik dat kon, het allang niet had gedaan? Kom op Samir, jij kent je ouders beter dan wie dan ook
Samir: (zucht)... weet je, ik moet hier over nadenken. Ik moet hier weg, heb behoefte aan wat frisse lucht
Faris: Alsjeblieft Samir, je red me leven hiermee.
Hij kijkt me bedroeft aan en loopt zonder iets te zeggen de deur uit.