Pov lisa.
We zijn net thuis. We zijn naar het huis van Lars gegaan. Het is hier geen spat verandert. We hebben besloten om te gaan slapen. Het was een lange vlucht. Opeen hoor ik Lars praten. "Wat zij je?" Vraag Ik omdat ik het niet verstond. "We kunnen straks een appartement huren. Dat geeft meschien meer rust ?" Vraagt hij lief. Ik knik voorzichtig. "Ik ben pas een paar weken achttien, jij bent zeventien. Kunnen we dat wel? Ik kan het namelijk nooit betalen." Zeg ik waardoor de moet in mijn schoenen zakt. "Het kan wel. We gaan gewoon kijken proberen iets goedkoops te vinden en kijken of er iemand bij kan springen. Ik knik instement en laat mijn hoofd op zijn borst rusten. Al snel worden mijn ogen zwaar en voel ik mezelf wegzakken.
JE LEEST
nu we ouder zijn.
Teen Fictionzij was hem vergeten. hij herkent haar maar al te goed. wat als ze elkaar weer tegenkomen? wordt alles weer zoals vroeger? kunnen ze elkaar vergeven?
