Bad Boy, Good Girl

Kauthar : Deel 2

Ik loop naar mijn moeder toe die geen woord weet uit te brengen. 'Hallo,
goedendag', groet ik de dokter. 'We zijn hier voor mijn moeders allergie',laat
ik weten. De dokter knikt en staat op. Hij pakt een medicijne doos en zegt dat
mijn moeder dat maar een keer per dag moet nemen. We betalen de dokter en
buiten begint mijn moeder te lachen. 'Ik wou zehma nederlands praten, maar
het is me niet gegund', zegt ze. Ik lach. 'Ewa ma3lish', zeg ik. Er zijn trouwens
duizenden die geen nederlands kunnen en zich prima hebben gered. 'Moest je
vandaag niet werken?'vraagt mijn moeder. 'Ik kreeg vandaag vrij', antwoord
ik. 'Ah, wil je anders mee naar je tante?'vraagt mijn moeder. Ik schud mijn
hoofd. 'Waarom niet?'wilt mijm moeder weten. 'Ik heb al afgesproken met
Ihsane',zeg ik. Mijn moeder knikt en zegt: 'Is goed, maar niet te laat thuis
komen', hoor ik haar zeggen. Op het station neemt zij de bus naar mijn tante
en ik neem de bus naar het huis van Ihsane. Ze is een hele goede vriendin en
zeker een schat van een persoon. Ze is dat soort meisje dat echt nooitt ruzie
zoekt. Als ik voor de deur van Ihsane sta bel ik aan. Ze doet de deur open en
ik zet een stap naar achter van de schrik. 'Wat is er met jou gebeurd
schoonheid?'vraag ik. Ihsane lacht en haalt haar schouders op. 'Ziek, ik was
helemaal vergeten dat je ging komen sorry, anders had ik af gezegd in plaats
van jou te besmetten', hoor ik haar zeggen. 'Ewa saafe, beter samen ziek dan
alleen', zeg ik dan maar. Ik stap naar binnen en Ihsane doet de deur achter me
dicht. 'Wat is mevroue zo allemaal aan het doen?'vraag ik als ik op de zetel zit.
'Ik wou iets te eten gaan maken voor Bilal, maar ik heb er de kracht niet voor',
zegt ze. Bilal is haar broer. Hij heeft een ongeluk gehad en aan zijn oog iets
gekregen. Hij kan nog steeds zien, maar het ziet er gewoon te erg uit. Niet dat
hij lelijk is, want hij is best knap. 'Ik zal anders wel voor hem koken', zeg ik en
loop alvast naar de keuken. 'Wat was je van plan om te maken?'roep ik vanuit
de keuken. 'Hij wou marmita', roept Ihsane terug. 'Serieus? Hij kon niks
anders bedenken?'vraag ik. Ik hoor Ihsane lachen. 'Haal de vlees uit de
vriezer', zegt ze en dat doe ik. Ik begin direct aan het werk en tegen de tijd
dat mijn marmita klaar is, zie ik dat Ihsane in slaap is gevallen. Als de deur
opengaat zie ik Bilal. Hij heeft uit het niets een kind vast. Ik moet lachen,
want ik weet hoe dol Bilal op kinderen is. 'Hey, Kauthar, wat doe jij
hier?'vraagt Bilal. 'Oh gewoon wat eten voor je maken', antwoord ik. 'Zeg
woullah? En Ihsane dan?'vraagt hij. 'Beetje ziek, ze slaapt', antwoord ik. Ik
pak de kind van Bilal over. 'En wie is deze kleine schat?'vraag ik en geef dat
kind een kus. 'Wel die kleine schat heet Bilal, hij is 20 jaar oud en...', begint
Bilal tot Ihsane hem onderbreekt. 'Stop met hopen, ze had het over de kind
van onze buren', zegt Ihsane. 'Ooh, onze slaapkop is wakker', zegt Bilal en
geeft zijn zus een kus. Soms lijkt het alsof ik echt familie ben van Ihsane en
Bilal. Ihsane is dan mijn tweelingzus en Bilal mijn oudere broer. Hij lijkt niet
echt veel ouder aangezien ik maar een jaar jonger ben dan hem, maar toch. Ik
geef de kind van de buren terug aan Bilal die met hem begint te spelen. 'Waar
zijn je ouders?'vraag ik aan Ihsane. 'Ze werken',antwoordt ze dan. 'Kauthar,
als je wilt mag je blijven slapen', stelt Bilal voor. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb
tegen mijn moedet gezegd dat ik niet zo laat ging blijven', vertel ik. Bilal
schreeuwt. 'Ayaaww, deze kleine heeft mijn oor vast, pak hem van me af!'
Zowel ik als Ihsane liggen plat van het lachen. Ik pak snel dat kind vast en
geef hem een high five. 'Waarom geef je hem een high five? Dat kind is
beduiveld!'zegt Bilal en ik lach. 'Jij verdient het ook, toch Ihsane? Me zomaar
Marmita laten maken', zeg ik lachend. Bilal moet ook lachen. 'Kauthar, je bent
me er eentje', hoor ik hem zeggen.