Bad Boy, Good Girl

Kauthar : Deel 18

Ik maak me klaar voor de trouwfeest tot de bel gaat. Ik kijk mijn ma vragend
aan. 'Ging er soms iemand komen?'vraag ik. Mijn moeder knikt. 'De moeder
van die ene jongen, hoe heet hij ook al weer? Ehh.. ah ja, soufian', hoor ik mijn
moeder zeggen. Ik ga naar de deur en doe die open. Ik verwacht ook Soufian
te zien, maar hij is er niet. Ik wist niet eens dat ze ook waren uitgenodigd.
Mijn moeder is klaar met zich mooi te maken en we vertrekken. De kinderen
hoeven gelukkig niet mee, want ze zitten bij mijn tante. Opeens hoor ik de
moeder van soufian zuchten. Ze vertelt dat ze haar zoon beu is. Dat hij rookt,
laat thuis komt, zijn werk gaat verwaarlozen door de drugs. Ik schrik omdat ik
echt niet heb verwacht dat hij drugs gebruikt. Badboy Soufian is dus echt bad.
Er komt een gevoel van haat naar boven. Ik weet dat ik me er niet mee moet
bemoeien, maar ocharme die moeder. Welke zoon doet zijn moeder zoiets aan?
Ooit gaat hij spijt krijgen van de dingen die hjj doet. Als we bij de zaal
aankomen zoeken we een plek en er komen direct vrouwen bij ons zitten.
Vrouwen die ik niet ken, maar zij mij blijkbaar wel. Ik word gebeld en ik neem
op. 'Waarom heb jij minder dagen in het ziekenhuis dan wij?'vraagt Ihsane.
'Serieus?Heb ik minder dagen dan jullie?'vraag ik. Ihsane lijkt echt
geirriteerd. 'Ja, die domme Soufian verpest zo jou studies', zegt ze. Hij weer!
Ik zucht. 'Wat denk je dat ik moet doen?'vraag ik. 'Naar hem toe gaan en
zeggen dat wat hij doet niet kan', zegt Ihsane. Was dat maar zo simpel. Ik
hang op en vertel aan mijn moeder dat ik dringens weg moet. Thuis veeg ik de
make up weg en kleed ik me om. Ik weet het huis van Soufian vanbuiten en
dus neem ik de bus naar daar. Ik klop daar aan omdat ze geen bel hebben,
maar niemand doet open. Is hij wel thuis? Ik klop weer aan. Nassira doet de
deur open. Als ze me ziet glimlacht ze. Ze is echt een aardig meisje. 'Is je
broer thuis?'vraag ik. Ze lijkt in de war door mijn vraag omdat ze weet dat ik
nooit om haar broer zou vragen. 'Ja, kom binnen', zegt ze. Ik ga naar binnen
en zij verdwijnt achter een deur. Ik hoor haar kloppen op een deur. 'Soufian,
iemand zoekt je', zegt ze. 'Zeg dat ik er niet ben', hoor ik hem boos zeggen.
'Ze kan je horen', zegt Nassira. 'Pff, waarom heb je haar binnen
gelaten??!!'roept hij. Ik hoor de deur opengaan en een paar seconden later
staat hij voor me. Hij ziet er moe uit, met baardje en zijn haren in de war.
Noem hem zwerver, alleen ziet een zwerver er mooier uit. 'Wat moet je
hier?'vraagt hij, (zonder zijn best te doen om beleefd over te komen). 'Jik
verpest heel mijn studies, ik ben niet voor niets zo ver geraakt', zeg ik. Soufian
zucht. 'Ga naar huis, wa kom je me daarvoor storen. Hij draait zich om, klaar
om weg te gaan tot ik snel voor hem ga staan. 'Ik ga niet weg voordat je mijn
uren in het ziekenhuis verandert', zeg ik koppig. Er is echt iets mis met die
Soufian. Hij kijkt me boos aan, nee woedend en duwt me aan de kant. Ik bots
tegen de rand van een kleine kast en val tegen de grond. Als ik omhoog kijk
zie ik in Soufians ogen spijt. Maar spijt komt altijd veel te laat.