We wisselde zielige berichtjes uit.
Ik vroeg hoe het ging...
Hij antwoorde weer met "Goed, zoals altijd."
Er viel een traan op mijn scherm.
"Ja, met mij ook! Wat leuk dat je er naar vraagt! " Typte ik pissed terug.
Hij weet wel dat het sarcastisch was. Ik straalde het gewoon uit. Of je nu bij mij in de buurt was of niet.
Vrijwel direct antwoorde hij.
Hij antwoorde met een bericht dat al mijn emoties naar mijn voeten deed zakken. Ik was net als pudding.
Woedend gooide ik mijn telefoon naar de andere kant van de kamer.
Hij antwoorde met"Ja"... Hij antwoorde met ja...
Dit was een dom antwoord te veel. Ruw veegde ik de tranen van mijn gezicht.
Ik mis hem...
Zo lief en schattig dat hij was. Zo bitter en koud als dat hij is.
En toch uit alle mensen... Kies ik hem...
Ik liep naar de computer toe, en zette de online radio op.
Hij is gewoon emotieloos... Hij boeit zich gewoon totaal niet in mij...
Warme tranen gleden tot het puntje van mijn kin en vielen op mijn knieën.
Als kleine kusjes...
Nee! Niet aan liefde denken... Ik word er ziek van...
En alsof de wereld mij haatte werd dit lied afgespeeld... Ik barste in tranen uit...
JE LEEST
Where Ever You Are...
RomanceHij zoekt geen contact met me... Maar ik blijf mijn best doen, want hij antwoord. Hij heeft geen emotie, toch lukt het me soms om hem aan het lachen te maken. En als ik een nieuwe poging doe om hem uit mijn leven te zetten mislukt het altijd...
