Bloody Trip (JaDine, KathNiel, AlDub, etc.)

Bloody Start

ALDEN

We just can't believe what just happened. Hindi kami makapaniwala sa nakikita namin ngayon. Alam kong iniisip ng bawat isa sa amin na ito ay isang malik-mata lamang.

Pinikit pikit ko ang aking mga mata ngunit tila hindi nagbabago ang aking nakikita. Tiningnan ko ang mga tao sa paligid ko, at gaya ko... we're very shock at this moment.

Paanong nangyare ang ganitong krimen sa loob lamang ng 10-15 minutes? Sobrang bilis ng pangyayare.

"Oh my god. Totoo ba 'tong nakikita ko?!" natatakot na sabi ni Chie.

"Julia, Devon what the hell just happened?!" sigaw ni James.

"I d-don't know either. Pagkagising ko na lang ayan na ang nakita ko." takot na takot na sabi ni Julia.

"Nagising na lang ako kasi bigla akong kinurot ni Julia. Takot na takot ang mga mata niya at nakita na namin." sabi ni Devon.

"A-anong gagawin natin?! Juskolord." natataranta na si Nadine.

"Guys, kalma lang." sabi ni Alex.

"Kalma?! Seryoso ka ba, Alex?!" sabi ni Chie.

"Don't you trust me?!" sigaw ni Alex.

"Huy! Tumigil na kayo. Baka dito pa kayo magkatalo. Isipin natin kung anong gagawin sa kanila." naiiyak na sabi ni Maine.

"Hindi tayo makakahingi ng tulong. Gabing gabi na. Wala rin tayong sasakyan. Brown-out chaka walang signal." sabi ko.

"Is there a-anything we c-could d-do?!" natatarantang sabi ni Julia.

"Base na nakikita ko, mukhang wala ng chance na buhay pa sila." sabi ni Jerome.

"Guys! Kunin niyo na ang mga gamit niyo. Hindi na natin gagamitin yung kwartong ito." sabi ni Maine.

Lumabas kaming lahat dala dala ang gamit nina Chie, Alex at Devon.

"Uhm sige, Devon, dun ka na lang sa kwarto nina Julia. Then Chie at Alex sumama na lang kayo sa kabilang room." sabi ni Maine.

Lahat kami ngayon ay nakaupo sa sala sa ibaba. Tila ay balisa sa nangyare. Nag iisip kung paano at bakit.

"A-ano bang nangyare?" tanung ni Liza.

"Hindi niyo ba nakita? Puro saksak silang dalawa. So technically, pinatay sila." sabi ni Nadine.

"Sino namang papatay?" tanung ng karamihan.

Napatingin kaming lahat sa mga may posibilidad na may gumawa nun.

It's either Julia, Devon, James at Quen.

"Don't tell me, you're all blaming us!" mataray na sabi ni Julia.

"Teka, pati paano naging kami? Diba nga nagising na lang kami." sabi ni Devon.

"Ba't pati kami? Natutulog kami. And we're in different room." pagtanggol ni Quen sa kanila ni James.

An awkward silence came up.

"Okay, fine. Since wala namang gusto mag speak up and we have the same thing ng iniisip. I'll do it. I'll do this straight okay? Why Julia and Devon? Kasi kayo ang kasama sa room. And why James and Quen? Kasama nila kayo sa 2nd floor. And remember na magkakadikit ang rooms." sabi ni Daniel na kahit lasing ay nakapagsalita pa rin siya ng straight.

"Hindi niyo man lang ba iisipin yung possibility na taga-labas ang pumapatay? Kasi pagkagising namin, bukas ang bintana. Tanging emergency light lang ang meron." sabi ni Devon.

"We know that. Pero there's a very least percentage na mangyare yun. Remember na tayo lang ang tao dito." sagot ni Kath.

"So technically, ganun na nga. You're blaming us. You're blaming one of us." sabi ni James.

"Guys. Tama na yan. Mag aaway pa ba tayo dito?" saway ni Maine.

"May magagawa pa ba tayo? When the thing is isa na satin ay killer. Maybe 2... or 4 either." sabi ni Chie sabay tingin kay na Quen.

"Kung ako yung killer, malamang sana inuna na kita!" sagot ni Julia.

"Oh really? Guilty much? Fine. Do it. Nandito ka na rin naman. Para kita ng lahat yang tunay mong kulay." pagmamayabang ni Chie.

"If I can, I will. Pero sorry, Chie. I'm not like you, who almost killed his own brother." pagdidiin ni Julia.

"Fuck you, Julia!" sigaw ni Chie.

"Guys, tama na! Ano ba!" sigaw ni Alex.

Biglang tumahimik ang lahat.

"We need to accept the reality guys. And hindi tayo makakaalis dito. Wala tayong car. Brownout pa. Mas delikado if umalis tayo dito, madilim sa labas." sabi ko.

"And even sama sama tayo umalis dito, still we need to accept na may killer satin... maybe killers." sabi ni Chie.

"We're not sure about that, Chie. All we need to do now is to keep calm. Observe each and everyone." sabi ni Liza.

"So hahayaan na lang natin mamatay isa isa satin dito?!" sabi ni Devon.

"Wala na tayong magagawa. Kaya nga mas magandang we need to observe each and everyone." sabi ni Jerome.

"And siguro we need to think na lang na it's just an accident. Remember, magkakaibigan tayo. Ba't tayo magpapatayan?" sabi ni Alex.

"Basta ako, I'll never go back to that room." sabi ni Julia.

"Hindi pa din ako makapaniwala..." nakatulalang sabi ni Nadine.

"There are so many possibilities, Alex. Minsan, hindi natin alam na instead of the people who we doesn't know, the one who is closest to you are the one who are stabbing you at your back." sabi ni Liza.

"Ano na gagawin natin?" tanong ni Jerome.

"We need to stay calm, wag muna natin isipin 'to." sabi ni Kath.

"How the hell can we do that?" sagot ni Julia.

"Our minds are completely strucked by what happened." sabi ni Chie.

"Hindi madaling kalimutan yun." sabi naman ni Quen.

"Lalo na't kasama lang natin sila dito." sabi din ni Nadine.

"Guys. Itulog na lang muna natin ito. Bukas natin ito pag uusapan. Basta bukas ng maaga dito lang tayo." sabi ni Maine.

"Ugh, I wanna go home. I wanna escape from this. Baka mamaya mapatay na ko." sabi ni Chie.

"We all want to. Except siguro dun sa pumapatay." sabi ko.

"Guys, let's go upstairs na. Wag natin ii-stress ang sarili natin. Sabi nga ni Alex, take it like it was only an accident. Bukas na tayo mag usap usap, pagod at lasing yung iba sa atin. Pahinga muna tayo. Tara na umakyat." pagyaya ni Maine at dumerecho na sa taas.

"Nakakahalata masyado si Maine ha." rinig kong bulong ni Jerome.

"Baka siya yung..." pagsabi ni Quen.

"Uy, tumigil nga kayo. Baka marinig kayo nyan!" pagsaway ni Devon.

Bakit nga ba parang iwas si Maine sa usapang ito? Hindi nga kaya... siya?

•END•